Dewastowanie zabytków, niszczenie dzieł sztuki, terror. 52 lata temu rozpoczęła się Rewolucja Kulturalna w Chinach

Chińska Rewolucja Kulturalna służyła na początku wyeliminowaniu przeciwników politycznych Mao Zedonga oraz wprowadzeniu w życie jego własnej wizji kraju. Trwała przez około dziesięć lat i na zawsze zmieniła Chiny.

Grupa do spraw Rewolucji Kulturalnej miała za zadanie odnajdywać i zwalczać "wrogów komunizmu" w szeregach partii. W jej skład weszli najradykalniejsi chińscy komuniści, w tym żona Zedonga, Jiang Qing.

Projekt szybko zyskał poparcie wśród młodych studentów chińskich uczelni, którzy zaczęli formować się w brygady Czerwonej Gwardii. Jednak pierwszym skutkiem była natychmiastowa czystka w szeregach partii komunistycznej.

Jak każdy system totalitarny, także chiński komunizm w tamtych czasach opierał się na budowaniu atmosfery zagrożenia ze strony "burżuazyjnych agentów" i "antysocjalistycznych wrogów". To zawsze ułatwia rozprawianie się stojących u władzy z przeciwnikami, których wystarczy oskarżyć o działanie kontrrewolucyjne.

18 maja na placu Tian'anmen w Pekinie zwołano wiec, na który przybyły miliony młodych czerwonogwardzistów. Kolejne odbywały się w ciągu następnych miesięcy. Choć sam Mao nie przemawiał do zgromadzonych, słowa dowodzącego armią Lin Bao wystarczyły by rozbudzić pasję gwardzistów.

Inspirowani przez władzę radykałowie terroryzowali kraj niszcząc zabytki, wdzierając się do domów rzekomych "burzujów" i niszcząc należące do mieszkańców dzieła sztuki, książki i pamiątki. Czerwonogwardziści działali zgodnie z zasadą walki z "czterema starymi rzeczami." Chodziło o stare idee, starą kulturę, stare zwyczaje i stare nawyki. W rzeczywistości slogan ten był usprawiedliwieniem dla wprowadzenia terroru.

Kobietom kazano ścigać długie włosy, prześladowano artystów, nauczycieli i naukowców, przestępstwem stała się gra w karty czy szachy, a nawet puszczanie latawców i śpiewanie dzieciom kołysanek.

Kultura chińska się dosłownie zatrzymała. Do 1972 nie nakręcono żadnego filmu fabularnego, wstrzymano wydawanie zagranicznych książek, dekonstruowano tradycyjną chińską operę wprowadzając do niej motywy rewolucyjne i polityczne. Wprowadzono także kult jednostki, którego centralnym punktem stał się Mao Zedong. Gdy umierał w 1976 roku otaczała go boska cześć.

Za koniec Rewolucji kulturalnej uznaje się rok 1976 i aresztowanie "bandy czworga", czyli kluczowych komunistycznych działaczy zaangażowanych w rewolucję i próbujących przejąć władzę po śmierci Mao Zedonga.

1 z 5