Neandertalczycy byli nieustraszonymi myśliwymi. Badania wykazały, że polowali na te olbrzymie zwierzęta

W tym artykule:

1. Neandertalczycy polowali na olbrzymie słonie z okresu plejstocenu
2. To pierwszy tak wyraźny dowód na polowanie na słonie
3. Neandertalczycy żyli w dużo większych grupach, niż myśleliśmy

Palaeoloxodon antiquus to wymarły gatunek słonia, który był nawet trzykrotnie większy od swoich współczesnych krewnych z rzędu trąbowców. Samce osiągały wysokość przekraczającą nawet 4 metry i ważyły ponad 10–12 ton. W okresie plejstocenu były największymi ssakami lądowymi Europy. Ostatnie osobniki wyginęły prawdopodobnie ok. 33–34 tys. lat temu.

Neandertalczycy polowali na olbrzymie słonie z okresu plejstocenu

Dotychczas naukowcy nie byli pewni, czy zwierzęta te wyginęły na skutek interakcji z ludźmi, czy ich zniknięcie zostało spowodowane zmianami klimatycznymi. Wiadomo, że Palaeoloxodon antiquus wycofywały się na południe Europy w okresach lodowcowych, natomiast w okresach międzylodowcowych wędrowały na północ. Co więcej, ssaki te najdłużej przetrwały na Półwyspie Iberyjskim.

Niemieccy naukowcy w ostatnich badaniach odkryli dowód na to, że już 125 tysięcy lat temu, neandertalczycy polowali na te olbrzymie stworzenia. Do takich wniosków doprowadziły badaczy szczątki P. antiquus. Ponad 70 kości tego gatunku odkryto w latach 80. w pobliżu Halle w środkowej części Niemiec. Paleontolodzy twierdzą, że Homo neanderthalensis zabijali plejstoceńskie słonie oraz wykorzystywali ich skóry i mięso przez ponad 2000 lat.

To pierwszy tak wyraźny dowód na polowanie na słonie

– Polowanie na te gigantyczne słonie i skuteczne próby ich zabicia było częścią neandertalskich działań łowieckich, które zapewniały im przetrwanie w regionie – podkreśla Wil Roebroeks, współautor badania i profesor archeologii na holenderskim Uniwersytecie w Leiden.– To również pierwszy tak jednoznaczny dowód na polowanie na słonie przez neandertalczyków – powiedział prof. Roebroeks.

Neandertalczycy toczyli wojnę z ludźmi przez 100 tys. lat. Właśnie to odkryto

Około 600 tys. lat temu ludzkość podzieliła się na dwie grupy. Jedna została w Afryce, druga ruszyła mostem lądowym do Azji i Europy. Tymi wędrowcami byli neandertalczycy, Homo neandertha...

Wiele teorii zakłada, że neandertalczycy nie zakładali większych kolonii i nie zasiedlali długotrwałych obozowisk poza jaskiniami. Znaleziska archeologiczne wskazywały jednak, że potrafili wytwarzać kamienne i drewniane narzędzia, chowali zmarłych w sposób rytualny oraz zajmowali się myślistwem i zbieractwem. Co więcej, potrafili rozniecać ogień.

Nowe badania wykazały, że neandertalczycy byli mniej mobilni, ponieważ tworzyli większe grupy społeczne, niż dotychczas zakładano. Taka struktura społeczna dawała im duże szanse na przetrwanie oraz polowanie na masywniejszą zwierzynę, która zapewniała więcej pożywienia. Autorzy przekonują, że H. neanderthalensis zajmowali obszar dzisiejszych Niemiec nawet przez 2000–4000 lat.

Neandertalczycy żyli w dużo większych grupach, niż myśleliśmy

Badacze odkryli, że neandertalczycy nie zjadali mięsa ze słoni, które zmarły z innych przyczyn niż polowania. Szczątki odnalezionych Palaeoloxodon antiquus należały głównie do dorosłych samców.

Zespół naukowców uważa, że oznacza to, że prehistoryczni myśliwi wybierali duże i zdrowe okazy, które zapewniały im więcej mięsa. – Z przeciętnego samca słonia, który ważył ok. 10 ton, można by pozyskać co najmniej 2500 dziennych porcji mięsa dla dorosłego neandertalczyka – zauważa prof. Roebroeks.

– To typowa selekcja, której dokonują myśliwi. Lepiej jest upolować większą zdobycz. Dorosłe samce to zwierzęta, które żyją samotnie przez większość czasu. Dużo łatwiej jest zastawić na nie pułapki – podkreśla prof. Roebroeks.

Co ciekawe, na kościach zwierząt odkryto ślady cięcia krzemiennymi narzędziami. To wyraźnie wskazuje, że neandertalczycy oddzielali mięso słonia od kości.

W miejscu odnalezienia szczątek odkryto również pozostałości ogniska. Badacze sugerują, że neandertalczycy mogli wykorzystywać ogień do suszenia i konserwowania żywności. Można założyć, że nasi przodkowie potrafili konserwować żywność w sposób, o którym wcześniej nie wiedzieliśmy. Albo po prostu żyli w tak dużych grupach (np. 20-osobowych), które potrzebowały bardzo dużej ilości pożywienia.

Źródło: Science Advances.

Nasz ekspert

Jakub Rybski

Dziennikarz, miłośnik kina niezależnego, literatury, ramenu, gier wideo i dobrego rocka. Wcześniej związany z telewizją TVN24 i Canal +. Zawodowo nie boi się podejmować żadnego tematu, prywatnie bardzo zainteresowany polityką. Autor bloga na Instagramie "Mini Podróże".