Rezydencja słynnego średniowiecznego władcy zlokalizowana. Pomogła latryna

Spis treści:

1. Harold II – władca znany ze słynnego średniowiecznego „komiksu”
2. Archeolodzy wdzięczni latrynie
3. Zaginione ślady po anglosasach

Najnowsze ustalenie brytyjskich naukowców to dowód na to, że bardzo istotne jest łączenie różnych metod badawczych: analiz architektonicznych, metod geofizycznych, wykopaliskowych oraz historycznych.

Harold II – władca znany ze słynnego średniowiecznego „komiksu”

Precyzyjna lokalizacja dworu Harolda II to prawdziwa gratka dla badaczy średniowiecza. Ta postać jest jednym z bohaterów słynnej Tkaniny z Bayeux, która powstała blisko 1000 lat temu. Na tym mierzącym 70 metrów lnianym zabytku przedstawiono z pomocą haftu klęskę tego anglosaskiego króla, który zginął w 1066 roku w bitwie pod Hastings. Bronił się przed księciem Wilhelmem z Normandii.

Na tkaninie, oprócz wielkiej bitwy, pokazano też wydarzenia wiodące do niej. W „komiksie” jest również ukazana budowla w Bosham, położona na wybrzeżu hrabstwa West Sussex, w której Harold II spędza czas przed wyruszeniem w drogę i po powrocie z wyprawy. Widoczna jest tam jego rezydencja z dwiema wieżami. Bosham jest jedną z zaledwie czterech lokalizacji w Anglii, które przedstawiono na tkaninie. Co więcej, jest to również jedno z zaledwie trzech miejsc pokazanych dwukrotnie w „komiksie”, co podkreśla jego znaczenie.

Do tej pory, mimo wielu lat poszukiwań nie udało się nikomu wskazać lokalizacji rezydencji ostatniego anglosaskiego króla.

Archeolodzy wdzięczni latrynie

Archeolodzy cenią sobie średniowieczne i starożytne latryny z wielu powodów. Te zlokalizowane w miastach są często miejscami, w których można znaleźć wiele cennych zabytków. Z reguły są to zguby takie jak monety czy przedmioty codziennego użytku. Wiele fascynujących artefaktów znaleziono na przykład w czasie wykopalisk w latrynach dawnego Gdańska.

Tymczasem zespół naukowców z kilku brytyjskich uniwersytetów, w tym z Newcastle University i University of Exeter, opublikował właśnie artykuł na łamach „The Antiquaries Journal”, w którym twierdzi, że również dzięki średniowiecznej latrynie udało się mu zlokalizować w końcu rezydencję Harolda II. Jej relikty są częściowo pod ogrodem i nowożytnym dworem Bosham w południowej Anglii.

Zarysy rezydencji ukazały się na zobrazowaniu uzyskanym w czasie badań geofizycznych. Naukowcy dostrzegli też, że część fundamentów nowożytnego budynku z XVII wieku lub późniejszego, pochodzi z czasów średniowiecza, co też wskazywać może na ich proweniencje związaną z rezydencją Harolda II. Jednak kropkę nad i postawiły odkrycie w czasie wcześniejszych wykopalisk przybudówki, która była latryną. Wiadomo, że począwszy od X wieku, bogate domostwa w Anglii posiadały tego typu udogodnienia.

Zaginione ślady po anglosasach

– Biorąc pod uwagę tę istotną wskazówkę, wraz ze wszystkimi innymi dowodami, ponad wszelką wątpliwość, mamy tutaj do czynienia z prywatną rezydencją Harolda II, tego słynnego władcy przedstawionego na Tkaninie z Bayeux – mówi główny autor artykułu i badań, dr Duncan Wright.

Kompleks budynków, w których urzędował Harold II, składał się też z kościoła, który przetrwał po dziś dzień. Lokalizacja rezydencji Harolda w Bosham nigdy nie została dokładnie wskazana, choć sugerowano, że może znajdować się pod współczesnym prywatnym majątkiem.

Profesor Oliver Creighton, współautor artykułu, zwraca uwagę na to, że w wyniku normańskiego podboju wiele ośrodków władzy legło w gruzach. – Podbój normański spowodował, że nowa klasa rządząca zastąpiła angielską arystokrację, po której pozostało niewiele fizycznych pozostałości. To sprawia, że odkrycie w Bosham jest niezwykle istotne – podkreśla ekspert.

Na razie naukowcy nie są w stanie stwierdzić, jak duża i jak dokładnie wyglądała rezydencja Harolda II, jednak do pewnych wniosków można dojść, oglądając Tkaninę z Bayeux.

Źródło: The Antiquaries Journal

Nasz autor

Szymon Zdziebłowski

Dziennikarz naukowy, z wykształcenia archeolog śródziemnomorski. Przez wiele lat był związany z Serwisem Nauka w Polsce PAP. Opublikował m.in. dwa przewodniki turystyczne po Egipcie, a ostatnio – popularnonaukową książkę „Wielka Piramida. Tajemnice cudu starożytności” o największej egipskiej piramidzie.