Smok z muszli małży sprzed 5 tysięcy lat. Niezwykłe odkrycie w Chinach

W tym artykule:

1. Figurki smoków w Chinach
2. Kultura Hongshan. Zaawansowane technologie i stratyfikacja społeczna
3. Smok w kulturze chińskiej
4. Cuda archeologiczne Chin

Figurka znaleziono w mieście Chifeng mierzy około 20 cm długości. Wykonano ją z kilku egzemplarzy muszli małży, które tworzą jego korpus, ogon i głowę. Smoka odnaleziono obok dwóch potłuczonych naczyń ceramicznych, które są typowe dla kultury Hongshan.

– To odkrycie jest ważne, bo wypełnia lukę w wiedzy archeologów na temat symboliki smoka we wczesnej kulturze Hongshan – powiedział szef Instytutu Zabytków Kulturowych i Archeologii Mongolii Wewnętrznej, Song Jinshan cytowany przez „Global Times”.

Figurki smoków w Chinach

Archeologom znane są inne figurki smoków, wykonywane przez przedstawicieli tej kultury. Różnią się one jednak znacząco. Przede wszystkim są wykonane z kamienia – zielonego jadeitu. Te kamienne są jednak późniejsze i mają zdecydowanie inny kształt. Kamienne smoki mają zaokrąglony korpus w kształcie litery C i przypominają bransolety.

Znane są też figurki smoków określone jako „świnie-smoki" lub „embriony". Smok z małży jest ukazany w niemal wyprostowanej pozycji. Odkryto go w zwykłym, nie należącym do elity domostwie. Natomiast wyroby z jadeitu odkopywano w świątyniach.

Zdaniem badaczy smok odgrywał ważną rolę w ówczesnych wierzeniach i religii. Zabytki w kształcie smoka odkrywane były już wcześniej wśród w czasie wykopalisk na stanowiskach związanych z neolityczną kulturą Hongshan, określana jest też kulturą Hung-shan (ok. 4000–3000 p.n.e.).

Kultura Hongshan. Zaawansowane technologie i stratyfikacja społeczna

Społeczność Hongshan zamieszkiwała zachodnie dorzecze rzeki Liao w północno-wschodnich Chinach. Cechowała się złożonym systemem społecznym i zaawansowaną technologią. Wówczas pojawiły się osiedla obronne, ludzie wykonywali też przedmioty z brązu. Społeczność tą cechowała złożona stratyfikacja społeczna. Ludność uprawiała głównie proso.

Nazwa kultury archeologicznej pochodzi od stanowiska Hongshanhou, które odkrył japoński archeolog, Torii Ryūzō w 1908 roku. W latach 30. XX wieku były intensywnie badane przez innych naukowców z tego kraju.

[ Komunikat: kliknij tutaj prawym przyciskiem myszki, jeśli chcesz usunąć promowany tekst ]

Grobowiec pierwszego cesarza Chin nigdy nie został otwarty. Archeolodzy boją się śmiertelnych pułapek

Grobowiec pierwszego cesarza Chin to jedno z najbardziej zagadkowych miejsc na świecie. Strzeże go terakotowa armia.

Smok w kulturze chińskiej

Od wielu tysiącleci smok odgrywał w Chinach ważną rolę. Smok symbolizuje wschodnią stronę świata, feniks południową, tygrys zachodnią, a żółw północną. Chińczycy uważają to mityczne zwierzę za istotę dobroczynną i potężną, symbol urodzaju i płodności.

Jest zatem przeciwieństwem smoka występującego w kulturze europejskiego, gdzie ukazywany jest jako istota złowroga i groźna. Wizerunek smoka w Chinach ma przynosić szczęście, stąd tak często pojawia się w sztuce tego kraju. W mitologii chińskiej smok zamieszkuje rzeki, jeziora i oceany, przemierza niebiosa.

Smok w sztuce chińskiej jest najczęściej przedstawiany jako czworonożne zwierzę o łuskowatym, wężowym ciele, rogach, pazurach i wielkich demonicznych oczach. Przez wieki symbolizował władzę cesarską.

Cuda archeologiczne Chin

Chiny słyną z niezwykłych stanowisk archeologicznych i zabytków. Wśród nich jest słynny Wielki Mur Chiński. Jest to zachowany w części do naszych czasów system fortyfikacji. Składały się na niego forty, wieże obserwacyjne, mury obronne i naturalne zapory. Konstrukcje budowano w różnych okresach. Najstarsze fragmenty powstały zapewne w V–VI wieku p.n.e.

Inną archeologiczną ciekawostką jest Terakotowa Armia. To zbiór glinianych figur żołnierzy naturalnej wielkości, stojących na straży cesarskiego grobowca w okolicach dzisiejszego miasta Xi’an w środkowych Chinach. Był to grobowiec chińskiego Pierwszego Cesarza Qin z III wieku p.n.e.

Źródło: Global Times.

Nasz ekspert

Szymon Zdziebłowski

Dziennikarz naukowy, z wykształcenia archeolog śródziemnomorski. Przez wiele lat był związany z Serwisem Nauka w Polsce PAP. Opublikował m.in. dwa przewodniki turystyczne po Egipcie, a ostatnio – popularnonaukową książkę „Wielka Piramida. Tajemnice cudu starożytności” o największej egipskiej piramidzie.