Kamala Harris – pierwsza kobieta na fotelu wiceprezydenta USA. Poznaj kandydatki, które utorowały jej drogę
Co najmniej 11 kobiet w historii ubiegało się o stanowisko wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych, w tym więcej niż jedna czarnoskóra kobieta i jedna kobieta pochodzenia azjatyckiego. Sto lat po tym, jak Amerykanki uzyskały prawo do głosowania – początkowo jedynie dla białych kobiet – Kamala Harris została pierwszą kobietą (i pierwszą pochodzenia afroamerykańskiego i azjatyckiego) wybraną na wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych.
Jednak Harris nie jest pierwszą kobietą, która ubiegała się o ten urząd. Kobiety starały się o wyższe stanowiska na długo przed tym, zanim mogły głosować.
Sufrażystka i nowojorska dziennikarka prasowa Victoria Woodhull, która wraz ze swoją siostrą była również pierwszą kobietą maklerką na Wall Street, została pierwszą kobietą, która kandydowała na prezydenta w 1872 roku, kiedy została nominowana przez nowo utworzoną Partię Równych Praw (Equal Rights Party). Nie jest jasne, czy faktycznie prowadziła kampanię, bo wieku 33 lat nie mogła legalnie zostać prezydentem. (Abolicjonista Frederick Douglass był wymieniony jako kandydat na wiceprezydenta, ale nigdy nie przyznał się do udziału w kampanii). W dniu wyborów Woodhull pozostawała w areszcie, pod zarzutem dopuszczenia się nieprzyzwoitości za opublikowanie w swojej gazecie szczegółów dotyczących romansu przywódcy religijnego. Pomimo jej rozgłosu, nie ma informacji, aby ktokolwiek oddał na nią głos.
Podczas, gdy Woodhull nie podjęła dalszych wysiłków, aby zostać wybraną, Harris jest ostatnią z długiej linii kobiet, które to zrobiły. Według Center for American Women and Politics na Rutgers University (CAWP), co najmniej 11 innych kobiet ubiegało się wcześniej o stanowisko wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych, w tym więcej niż jedna czarnoskóra kobieta i jedna azjatycko-amerykańska kobieta. (Może być ich więcej: lista CAWP obejmuje tylko kandydatów, którzy byli pierwszymi w historii, zdobyli co najmniej 1 procent głosów powszechnych lub otrzymali co najmniej 100 głosów na konwencji nominacji głównej partii).
Wiele wcześniejszych kandydatek należało do partii trzecich. Niektóre kandydowały, aby zwrócić uwagę na problemy, inne, aby udowodnić swój punkt widzenia, a niektóre zostały zwerbowane, aby ożywić kampanię. Niewiele miało prawdziwą szansę na objęcie urzędu. Poznaj kobiety, które mimo przeciwności losu walczyły o drugą najwyższą pozycję w kraju.
Marietta Stow
W 1884 roku Stow, właścicielka kalifornijskiej gazety, nominowała Belvę Lockwood, prawniczkę, na kandydatkę pośpiesznie utworzonej Narodowej Partii Równych Praw, jednej z kilku XIX-wiecznych partii politycznych o tej nazwie. Lockwood zwrócił na siebie uwagę Stow, wskazując, że chociaż kobiety nie mogą głosować, „nie ma prawa zakazującego głosowania na nie”. Stow ogłosiła samą siebie kandydatką na wiceprezydenta, pierwszą kobietą, która kandydowała na to stanowisko w Stanach Zjednoczonych. Dwie kobiety prowadziły poważną kampanię i na około 10 milionów głosów zdobyły prawie 5000 – oddanych przez mężczyzn.
Lena Springs
Springs, liderka walki o prawa wyborcze w Południowej Karolinie, stała się aktywna w polityce Partii Demokratycznej po uchwaleniu 19. poprawki w 1920 r. Przewodniczyła komisji poświadczającej na Narodowej Konwencji Demokratów w 1924 r., gdzie została całkowicie zaskoczona, gdy została pierwszą kobietą nominowaną przez delegatów na wiceprzewodniczącą. „To po prostu nie może być prawda, ale z pewnością miło jest, gdy wszyscy moi dobrzy przyjaciele uważają mnie za godną takiego komplementu” - powiedziała. Springs otrzymało kilka głosów, ale miejsce przypadło Charlesowi Bryanowi, gubernatorowi Nebraski.
Charlotta Bass
W 1952 roku Bass została pierwszą czarnoskórą kandydatką na wiceprezydenta, na liście postępowej partii. Zdążyła już ugruntować swoją pozycję jako wydawczyni prasowa, będąc właścicielką California Eagle, największej afroamerykańskiej gazety na Zachodnim Wybrzeżu. Rozczarowana ignorowaniem praw czarnoskórych i kobiet w obu głównych partiach, zwróciła się do Progressive party i dołączyła do Vincenta Hallinana we wspólnym wyścigu. Bass i Hallinan zdobyli 140 000 głosów, ale Dwight D. Eisenhower i Richard Nixon z łatwością wygrali. (19. poprawka nie zakończyła walki czarnych kobiet o prawa wyborcze.)
Frances „Sissy” Farenthold
Doświadczona polityk – Farenthold – przez cztery lata zasiadała w Izbie Reprezentantów Teksasu, jako jedyna kobieta w ówczesnej kadencji. W 1972 r. kandydowała na gubernatora, przegrywając w drugiej turze wyborów. Na Narodowej Konwencji Demokratów w tym samym roku, feministyczna liderka Gloria Steinem nominowała Farenthold na wiceprezydenta. Była poważnym kandydatem, ale straciła nominację na rzecz senatora Missouri Thomasa Eagletona.
Toni Nathan
Występując na liście Libertarian w 1972 roku, Nathan, producentka radiowa i telewizyjna z Oregonu, była pierwszą kobietą kandydującą na wiceprezydenta, która otrzymała głos w wyborach, kiedy republikański elektor, który nie mógł znieść Spiro Agnewy (kandydata z nadania Nixona), wybrał Toni Nathan.
LaDonna Harris
Harris, aktywistka i członkini narodu Komanczów, została pierwszą indiańską kandydatką na wiceprezydenta, kiedy startowała w 1980 roku z listy Partii Obywatelskiej. W latach 70. była siłą napędową spraw tubylczych w Waszyngtonie jako żona senatora z Oklahomy, Freda Harrisa. Ona i kandydat na prezydenta - Barry Commoner - działali na platformie ekologicznej i zdobyli mniej niż jeden procent głosów.
Angela Davis
Davis, czarnoskóra aktywistka i profesor filozofii z Kalifornii, która znajdowała się na liście najbardziej poszukiwanych przez FBI, znalazła się na liście partii komunistycznej w 1980 i 1984 roku. Ona i kandydat na prezydenta Gus Hall zdobyli mniej niż jeden procent głosów - zbyt mało, aby trafić na listę realnych kandydatek na wiceprezydenta wg CAWP.
Geraldine Ferraro
W 1984 r. nowojorska kongresmenka Ferraro została pierwszą kobietą nominowaną na wiceprezydenta na liście dużych partii, kiedy Walter Mondale nazwał ją swoją koleżanką w wyścigu. Kongresmenka z Queens wstrząsnęła kampanią, ale ostatecznie Ronald Reagan i George H.W. Bush zdobyli większość mandatów, a Ferraro i Mondale wygrali tylko w Minnesocie, swoim rodzinnym stanie i w dystrykcie Kolumbii.
Emma Wong Mar
W 1984 roku Mar, córka chińskich imigrantów, długoletnia działaczka antywojenna i pro-robotnicza z Kalifornii, została pierwszą Amerykanką pochodzenia azjatyckiego, która kandydowała na wiceprezydenta, kiedy dołączyła do Soni Johnson na liście Partii Pokoju i Wolności - kalifornijskiej feministycznej partii socjalistycznej.
Winona LaDuke
LaDuke, ekonomistka i działaczka na rzecz rdzennych Amerykanów w Minnesocie, dołączyła do Ralpha Nadera na liście Partii Zielonych w 1996 i 2000 roku. LaDuke i Nader otrzymali 2,7 procent głosów w 2000 roku, czyli 2,9 miliona głosów. To największe poparcie, jakie uzyskała dotychczas jakakolwiek kandydatka na wiceprezydenta spoza dwóch głównych partii.
Sarah Palin
Kiedy John McCain wybrał Sarah Palin na swoją współkandydatkę, Palin została drugą kandydatką na wiceprezydenta z ramienia dużej partii, i pierwszą z ramienia Republikanów. McCain i Palin otrzymali prawie 60 milionów głosów, więcej niż jakikolwiek inny zespół z kobietą jako kandydatem na wiceprezydenta.
Chociaż wszystkie te kobiety miały różne motywacje, ich działania utorowały drogę kobietom, które za nimi podążały. Jak powiedziała Harris w niedawnym wywiadzie, jej matka powiedziała: „Możesz być pierwszą, która zrobi wiele rzeczy. Upewnij się, że nie będziesz ostatnią”.
1 z 1
Kamala Harris – pierwsza kobieta na fotelu wiceprezydenta USA (fot. Getty Images)
Kamala Harris – pierwsza kobieta na fotelu wiceprezydenta USA (fot. Getty Images)