10/2007

Harem Sułtański, „złota klatka” otoczona wysokimi murami, labirynt komnat, w których najpiękniejsze kobiety świata rywalizowały o względy sułtana, gniazdo złośliwych plotek i intryg, niemy świadek najbardziej bezlitosnych morderstw.
Opisy takie jak ten powyżej przeważnie pochodzą z ust Europejczyków, którzy haremu nigdy nie widzieli. Do dziś słowo to otwiera w naszym umyśle wyobrażenia o hedonizmie i seksualnym rozpasaniu właściwym władcom Wschodu. Trudno sobie jednak wyobrazić, aby chrześcijanin mógł zostać wpuszczony do haremu – miejsca zastrzeżonego nawet dla wysokich urzędników państwa osmańskiego. Temat był wszakże tak fascynujący, że Europejczycy napisali o nim sporo – fikcyjnych! – relacji. Siedemnastowieczny ambasador Wielkiej Brytanii Katibi Rycaut twierdził, że mając wybrać konkubinę, z którą spędzi noc, sułtan przechadzał się między dwoma rzędami dziewcząt i upuszczał chusteczkę u stóp wybranki. Prawda to czy fałsz? Czy rzeczywiście, jak podają niektórzy autorzy, konkubina wkraczając do sułtańskich komnat, musiała pełzać do łoża władcy? A sułtani – jak niezwykła obfitość dostępnych im ziemskich rozkoszy i śmiertelna rywalizacja na dworze wpływała na ich osobowość? Zajrzyj za drzwi haremu razem z National Geographic.