7/2010

Czy wyobrażacie sobie życie w miejscu, gdzie odmówiono Wam podstawowych praw? W Republice Południowej Afryki napływowy ułamek społeczeństwa o białym kolorze skóry (13 proc.) podporządkował sobie ponad 40 mln rdzennej ludności, zmuszając ją do robienia zakupów w osobnych miejscach, posyłania dzieci do osobnych szkół. Tabliczki z napisem Slegs vir blanke („Tylko dla białych”) wisiały wszędzie: w kinach, teatrach, parkach, na placach zabaw, w windach, środkach transportu. Przez ponad 40 lat polityka apartheidu paraliżowała RPA. Po dojściu do władzy Nelsona Mandeli zmienił się ustrój, ale rany się nie zabliźniły. Nie tak łatwo wrócić do normalności. W tym kraju rozboje i morderstwa są na porządku dziennym (sama w Durbanie stałam się ofiarą napadu z bronią w ręku), 25 proc. męskiej części populacji przyznaje się do popełnienia przynajmniej jednego gwałtu, a nosicielami HIV jest 6 mln mieszkańców.A jednak RPA to moje ukochane miejsce na Ziemi. Marzę o tym, żeby zamieszkać w Kapsztadzie. Dlaczego? Bo przyroda jest tam niesamowita, jedzenie pyszne, wino doskonałe, a ludzie uśmiechnięci mimo bolesnych doświadczeń. 11 czerwca oczy całego świata zwróciły się w kierunku Południowej Afryki. Wygląda na to, że kraj jest dobrze przygotowany na największe święto piłki nożnej. Ponad 2 mld dol. zainwestowano w budowę i renowację 10 stadionów sportowych, dróg i hoteli. Dla mnie jest to prawdziwy koniec segregacji rasowej – pierwsze mistrzostwa świata w piłce nożnej rozegrane na kontynencie afrykańskim. Wielki kredyt zaufania, bo przecież przez 30 lat, do 1992 r., RPA przez apartheid właśnie była z tej imprezy wykluczona. Przeczytajcie artykuł Dzieci Mandeli. Polecam.