11/2010

Medytacja. Wyciszenie umysłu, który bombardowany informacjami w naszym „cywilizowanym” świecie chyba nigdy nie odpoczywa. Każdy tego potrzebuje, ale nie każdy ma taką świadomość. Ci, którzy tej trudnej sztuki spróbują, zazwyczaj już nie potrafią funkcjonować bez choćby chwilowego resetu głowy. Można wyjechać do indyjskiej aśramy, można dać się zamknąć w wilgotnym klasztorze, a bardziej doświadczonym wystarczy kawałek podłogi we własnym mieszkaniu. Ja daję odpocząć umysłowi w ruchu. Przede wszystkim w górach, podczas długich- przejść między obozami. Tak bardzo potrafię się skupić na wsłuchiwaniu się we własny organizm, zatopić się w kontemplowaniu głodu, pragnienia i wszelkich podstawowych funkcji życiowych, że staję się jednością z Naturą. Nie myślę wtedy o niczym, co zostawiłam za sobą, a tym bardziej nie obchodzą mnie sprawy, które są moją codziennością w Warszawie. Zawieszam się. Kiedy wracam do rzeczywistości, zazwyczaj Problemy Wielkiej Rangi już nimi nie są. Łapię dystans i ze świeżą głową zabieram się do pracy, żeby przygotować dla Was kolejne wydanie Travelera. Miłej lektury!PS. Pozdrowienia z Sahary. Tu też się dobrze odpoczywa. W ruchu, oczywiście! :-)