6/2010

Mój przyjaciel chciał mi zrobić przyjemność. Wynajął piękny jacht. Wiecie – bajery, święcące, chromowane relingi, biała skóra na siedzeniach, stół nakryty obrusem, schłodzony szampan w kryształowych kieliszkach, truskawki. Miało być nastrojowo… A ja dostałam najgorszego na świecie ataku choroby morskiej! Nigdy więcej mi się to nie zdarzyło, ale wystarczył ten raz, żebym już zawsze patrzyła podejrzliwie na wszystko, co pływa po wodzie.Kilka lat później znalazłam się na statku badawczym u wybrzeży Florydy. Planowaliśmy nakręcić odcinek filmu dokumentalnego o pracy oceanografów. Ja i reszta ekipy zapakowaliśmy się na łódź motorową. Klapki, ciemne okulary, szerokie uśmiechy – pełna fanfaronada, niczym rasowe wilki morskie panowie prężyli klaty. Na pełnym morzu pierwszy wymiękł operator. Z twarzą w kolorze pietruszki został odtransportowany na brzeg. Wkrótce drugi operator padł jak mucha, więc moja producentka dźwignęła kamerę. W tym czasie dźwiękowiec karmił rybki zawartością żołądka, a kierownik produkcji tracił kontakt z rzeczywistością. Skończyło się na tym, że ja i Małgosia zrealizowałyśmy odcinek we dwie. Przeszłam chrzest bojowy na morzu, ale nadal nie wiem, czy będę najlepszym kapitanem tego wydania Travelera. Niemal w całości traktuje on o spływaniu rzekami, morzem czy jeziorami. Mimo wszystko spróbuję! A więc – cała naprzód! Ahoj, przygodo!!!