Architektura i wnętrza. Obiektywy Canon

WYBÓR PROFESJONALISTÓW Canon: TS-E 17 mm f/4L
KORZYSTNY WYBÓR dla użytkownika Canon: EF–S 10–22 mm f/3,5–4,5 USM

Obiektywy ultraszerokokątne (np. EF 14 mm f/2,8L II USM) są nieodpowiednie do fotografowania wnętrz, ponieważ zdjęcia przy tej długości ogniskowej często wykazują zniekształcenia beczkowate na krawędziach kadru, a linie proste wydają się być zakrzywione. Znaczną część tych zniekształceń można jednak skorygować, korzystając z funkcji korekcji aberracji soczewki w oprogramowaniu Digital Photo Professional

Znaczenie pochylenia i przesunięcia

Obiektywy typu tilit-and-shift Canon to specjalistyczne obiektywy zaprojektowane z myślą o tym, aby fotograf mógł kontrolować zarówno perspektywę, jak i głębię ostrości obrazu. Są to idealne obiektywy do fotografii reklamowej oraz fotografowania architektury, krajobrazów i żywności — za pomocą obiektywów Canon TS-E 45 mm f/2,8 oraz TS-E 90 mm f/2,8 można także tworzyć artystyczne portrety.

Pochylenie

Pochylenie obiektywu jest najczęściej wykorzystywane w fotografii reklamowej i pejzażowej. W zwykłych obiektywach wszystkie soczewki są ustawione w jednej linii, tak by światło docierało do matrycy w linii prostej. Pochylenie zmienia ten stan rzeczy w taki sposób, że przednia część obiektywu jest nachylona w górę lub w dół, zmieniając drogę wnikania światła i tym samym zmieniając parametry optyczne obiektywu. Ustawiając pochylenie w jednej linii z płaszczyzną obiektu, można osiągnąć dużą głębię ostrości, nawet przy dużej jasności i krótkich czasach naświetlania. Aby uzyskać większą kontrolę, płaszczyznę pochylenia obiektywu można zmienić z pionowej (góra–dół) na poziomą (prawo– lewo) — tzw. „swing“. Zmiana ta ma efekty podobne do pochylenia — ustawiając przednie soczewki obiektywu zgodnie lub niezgodnie z płaszczyzną obiektu, można osiągnąć większą lub mniejszą głębię ostrości. Podczas gdy pochylenie jest powszechnie wykorzystywane w celu uzyskania większej głębi ostrości, odwrócona zmiana pochylenia, przy której przednia część obiektywu jest skierowana pod kątem w kierunku od płaszczyzny ostrzenia, zapewni znacznie mniejszą głębię ostrości, co można wykorzystać, aby nadać fotografowanym obiektom wygląd miniaturowych modeli.

Przesunięcie

Przesunięcie jest najczęściej stosowane w celu zachowania normalnej perspektywy zdjęcia, na przykład aby budynki nie wyglądały tak, jakby miały za moment przewrócić się do tyłu — taki niekorzystny efekt powodują zbiegające się linie pionowe.
Funkcja ta doskonale sprawdza się w fotografii architektonicznej, gdzie bardzo ważne jest, aby zachować prawidłowe ułożenie pionowych linii. Przesunięcie różni się od pochylenia tym, że przednie soczewki obiektywu nie zmieniają kąta nachylenia, a zamiast tego przesuwają się w górę lub w dół. Aby było to możliwe, okrąg obrazu rzutowany przez obiektywy TS-E na matrycę aparatu jest znacznie większy niż zwykle — zastosowanie przesunięcia oznacza po prostu skupienie się na górnej lub na dolnej części okręgu obrazu. Tak jak w przypadku pochylenia, w zależności od potrzeb przesunięcie można regulować w płaszczyźnie pionowej (góra–dół) lub poziomej (prawo–lewo).
Fotografowanie architektury to najpowszechniejsze zastosowanie funkcji przesunięcia, jednakże można ją wykorzystywać również w innych celach - fotograf może na przykład zrobić zdjęcie, stojąc z boku lustra, w taki sposób, aby wydawało się, że znajduje się na wprost
niego, bez uchwycenia własnego odbicia.

Dowiedz się więcej o obiektywach Canon na www.canon.pl/przygodazEOS