Czar japońskich dzbanków żeliwnych
Mało kto wie, że tradycyjne japońskie dzbanki żeliwne wytwarzane są tą samą metodą od XII wieku. Ich historia wywodzi się z regionu Iwate, leżącego w północno-wschodniej części wyspy Honsiu.
Na początku XII wieku ówczesny władca dystryktu Nambu, pierwotnie zwanego Iwate, zaczął wydobywać tu rudę żelaza, z której tworzył pierwsze naczynia służące do zaparzania herbaty. Jak łatwo się domyśleć informacje o jego niezwykłych zdolnościach szybko rozeszły się po całej Japonii. Od tego momentu dzbanki i czarki wytwarzane w regionie Nambu stały się synonimem herbacianej tradycji. Do dzisiejszego dnia wielu Japończyków uważa, że najlepsza herbata może być przygotowywana tylko i wyłącznie w tych właśnie naczyniach.
W ciągu kilku wieków największy wpływ na zmianę wyglądu dzbanków z Nambu mieli jedynie artyści, którzy wprowadzali nową ornamentykę do klasycznych wzorów i kreowali nowe kompozycje.
Dzbanki żeliwne są bardzo trwałe i mimo częstego używania nigdy nie tracą na swej urodzie. Jak należy o nie dbać? No cóż:
po pierwsze - dzbanek powinno się przechowywać w suchym miejscu, najlepiej bez pokrywki;
po drugie - nie powinno się zbyt długo zostawiać w dzbanku wody lub naparu
po trzecie - po użyciu dzbanek należy opłukać gorącą wodą, nie wolno używać detergentów;
po czwarte - do czyszczenia i wycierania dzbanka nie powinno się używać szorstkich ściereczek i gąbek.
Tekst: Agnieszka Budo