Czarno - biały czy kolorowy?
Sen to niezbędny składnik życia człowieka, decydujący o zdrowiu i komforcie jego egzystencji. Z tego powodu znajduje się od lat „pod lupą” naukowców, którzy prowadzą badania nad jego fazami, długością trwania lub całkowitym jego brakiem, konsekwencjami tego faktu itd. Okazuje się, że np. od 1915 r. aż do lat 50. ustalono, że większość ludzi śniła czarno-białe sny.
Zmieniło się to diametralnie w latach 60., Kiedy okazało się, że w ponad 80% przypadków w snach pojawiają się jakieś kolory. Na podstawie tych obserwacji uczeni stwierdzili, że ludziom, którzy wychowali się na czarno - białych filmach,
a później jeszcze czarno - białej telewizji, śnią się na ogół czarno - białe sny. Fakt ten potwierdza na łamach pisma "Consciousness and Cognition" Ewa Murzyn z University of Dundee w Wielkiej Brytanii, która kontynuowała ten kierunek badań na grupie sześćdziesięciu osób.
Stwierdziła, że najmłodsi z nich, poniżej 25 roku życia, śnili na czarno - biało jedynie w 4,4%, gdy tymczasem najstarsi, czyli ci, którzy w dzieciństwie mieli dostep wyłącznie do czarno - białej telewizji, aż w 25%. Wynika z tego, że kolorystyka ludzkich snów jest silnie zwiazana z wynalezieniem
i upowszechnieniem technicoloru, a także to, że telewizja oglądana
w dzieciństwie ma wpływ na nasze sny nawet po upływie pięćdziesięciu lat. To tyle, jeśli chodzi o kolory snów. A co z resztą telewizyjnych przekazów?
Tekst: Małgorzata Sienkiewicz