Klimat na Ziemi bywał niestabilny jeszcze przed wyginięciem dinozaurów

Badacze są zgodni co do tego, że dzisiejszy kryzys klimatyczny napędzany jest przede wszystkim działalnością człowieka, ale zanim pojawiły się problemy, do których przyczynił się nasz gatunek, w historii naszej planety podobne procesy zachodziły wielokrotnie.

Naukowcy badający stan planety w okresie, gdy dinozaury wyginęły po kolosalnym uderzeniu asteroidy, twierdzą, że mają nowe dowody na to, że Ziemia była już niestabilna z powodu szybkiego wzrostu zawartości węgla w oceanach.

Wspomniane badania są pierwszymi, które mierzą skład izotopu wapnia skamieniałych małży i muszli ślimaków, pochodzących z czasów ich masowego wyginięcia.

Wykazały one, że w okresie poprzedzającym uderzenie asteroidy skład chemiczny małży zmienił się w odpowiedzi na gwałtowny wzrost ilości węgla w wodzie.

Rosnący poziom węgla prawdopodobnie powodowany był erupcjami w Deccan Traps - jednym z największych kompleksów wulkanicznych, który znajduje się na terenie współczesnych Indii. - Dane sugerują, że przed uderzeniem asteroidy środowisko na Ziemi regularnie się zmieniało – wyjaśnia Benjamin Linzmeier, jeden z autorów badania.

– Zmiany te wydają się korelować z erupcją Deccan Traps - dodaje.

- Ziemia była wyraźnie niestabilna przed wielkim wydarzeniem masowego wyginięcia - dodaje Andrew D Jacobson, kolejny z autorów badania. – Uderzenie asteroidy pokrywa się z istniejącymi wcześniej odchyleniami cyklu węglowego, ale to nie oznacza, że mamy odpowiedzi na pytanie, co faktycznie spowodowało wyginięcie - twierdzi.

Skupiając się na konkretnym organizmie – w tym przypadku na małżach i ślimakach, naukowcy uzyskali precyzyjny zapis chemii oceanu, gdyż powłoki tych zwierząt rosną szybko, a ich skład chemiczny zmienia się wraz ze składem wody. Ponieważ żyją one dosyć krótko, każda skorupa jest krótkim zapisem ówczesnej chemii oceanów.

W ramach badania naukowcy zbadali muszle zebrane w Lopez de Bertodano – dobrze zachowanym, bogatym w substancje kopalne obszarze po zachodniej stronie wyspy Seymour na Antarktydzie.

- Spodziewaliśmy się pewnych zmian w składzie powłoki, ale byliśmy zaskoczeni tym, jak szybko one nastąpiły – powiedział dr Linzmeier . – Byliśmy również zaskoczeni tym, że nie znaleźliśmy więcej zmian związanych z samym momentem wyginięcia życia na Ziemi.

- W pewnym sensie uważamy, że starożytne zanieczyszczenie oceanu jest dobrym przykładem tego, co dzieje się teraz z emisją CO2 powodowaną przez ludzi" – wyjaśnia profesor Jacobson. – Być może będziemy mogli wykorzystać tę pracę jako narzędzie do lepszego przewidywania tego, co może się wydarzyć w przyszłości. Ziemia jest wrażliwa na dużą i szybką emisję CO2, a ich poziom będzie miał niemałe konsekwencje dla środowiska - dodaje.