Odkryto nieznaną dotąd ośmiornicę. Poznajcie Kaisera Dumbo
Pierwszy raz wygląd i wnętrze nieznanej dotąd ośmiornicy z głębin opisano bez użycia skalpela, a jedynie analizy genetycznej i kombinacji skanów MRI i CT.
- Jan Sochaczewski
Zwierzęta z rodzaju grimpoteuthis, z podrzędu frędzlikowców, rodziny opisthoteuthidae, nazywane są po angielsku ośmiornicami Dumbo z powodu podobieństwa do słonia z kresków Disney’a wywołanego kształtem płetw na płaszczu. Nieznanego dotąd osobnika, określonego jako dorosły samiec, nazwano G. imperator ponieważ wpadł w sieci w północnej części Grzbietu Cesarskiego (ang. Emperor Seamounts), czyli podmorskiego grzbietu oceanicznego z łańcuchem wysp wulkanicznych na Oceanie Spokojnym (w jego skład wchodzi Archipelag Hawajski).
Poza naukową nazwą łacińską autorzy odkrycia sugerują możliwość stosowania bardziej swobodnego nazewnictwa dla tego nowego gatunku, jak Emperor dumbo (angielski), Dumbo impérial (francuski) czy Kaiserdumbo (niemiecki). Rzadko spotykane na powierzchni, żyjące przy dnie morskim ośmiornice Dumbo występują na głębokościach od 400 do nawet 7000 metrów. W ramach programu badawczego Census of Marine Life złowiono największego znanego Grimpoteuthisa. Ważył ok. 6 kg i miał 180 cm długości.
Aktualne metody badań głowonogów wymuszają zwykle sekcję zwłok zwierzęcia. Uszkadzając czy niszcząc okaz uniemożliwia się pełną analizę nieraz jedynego znanego, rzadkiego czy z innych względów cennego organizmu. Tym razem niemieccy biolodzy morscy Alexander Ziegler i Christina Sagorny zdołali przeprowadzić pogłębione badanie posługując się metodami nieinwazyjnymi. Poza standardowymi pomiarami i wykonaniem dokumentacji fotograficznej zastosowano mikro tomografię komputerową oraz badanie metodą rezonansu magnetycznego.
Morfologię ośmiornicy wykonano po pobraniu próbek tkanki. Badania molekularne przeprowadzono na zebranym materiale DNA. W ten sposób po raz pierwszy dokładnie zbadano duży okaz zwierzęcia bez uszkadzania go, twierdzą autorzy opracowania. Pozyskane dane pozwoliły też na stworzenie trójwymiarowego modelu „dzioba” (szczęk) tego głowonoga. Szczegółowe informacje na temat G. imperatora opublikowano w czasopiśmie „BMC Biology”. Informacja prasowa po dostępna jest na stronach Instytutu Biologii Ewolucyjnej i Ekologii Uniwersytetu w Bonn.