Wodaabe

Wodaabe

Wodaabe z rodziny Fulani (stanowiących 11% ludności Nigerii), nazywane także Bororo (co znaczy „ci, którzy się nie myją i żyją w buszu”) to jedno z ostatnich plemion nomadów, żyjące w Afryce i przemierzające ze swoimi stadami tereny Nigru. Mieszkają w podłużnych, pozbawionych dachu chatach, zbudowanych
z kolczastych gałęzi. Prowadzą koczowniczy tryb życia, wędrując
w poszukiwaniu wody i pastwisk dla bydła. Ich obozowiska przypominają ptasie gniazda, które po ich opuszczeniu bardzo szybko zagarnia busz. Wierzą
w siłę wyższą - Allaha, którego imię zapożyczyli od sąsiadujących z nimi muzułmanów, i w złośliwe duchy buszu - dżinni. Najważniejszą dla nich wartością jest jednak tradycja, którą utożsamiają ze szczęściem, a szczęście
z życiem.

Konkurs piękności

Wysoko cenią również piękno fizyczne, które według nich określa człowieka
i decyduje o jego istnieniu. Co roku, jesienią, pod koniec pory deszczowej, odbywa się konkurs piękności Gerewol czyli „wybieranie… najpiękniejszego”. Około tysiąca mężczyzn przez kilka dni tańczy, śpiewa, prezentuje biel zębów
i białka czarnych oczu, uwydatnione stosownym makijażem. Święto zaczyna się od bardzo energicznych tańców ruume i borno. Później przychodzi czas na yaake – taniec wykonywany w środku upalnego dnia, którego celem jest uwiedzenie młodych kobiet. Najważniejszy jest jednak guerewol, w którym mogą brać udział tylko najpiękniejsi mężczyźni, wybrani przez starszyznę. Kryteriami piękna są m.in. delikatna linia nosa, wąska, długa szyja, jasny kolor ust i okrągłe stopy. W czasie tych uroczystości wiele kobiet znajduje sobie mężów lub kochanków na jedną noc. Sprawy intymne są traktowane przez Wodaabe bardzo swobodnie. Plemię praktykuje poligamię, a młode kobiety przed ślubem mogą uprawiać seks, kiedy i z kim chcą. Mniej urodziwi panowie również zakładają rodziny, ale muszą przymykać oczy na kontakty swoich małżonek z innymi, urodziwszymi mężczyznami. Często stają się ojcami dzieci przystojniejszych kolegów, gdyż kolejne pokolenie musi być przecież jeszcze piękniejsze. .

Bibliografia
Światosław Wojtkowiak, Najpiękniejsi mężczyźni świata, National Geographic (październik 2008) 54-61
Zuzanna Pol, Ludzie na skraju czasu, Traveler (czerwiec/lipiec 2008) 24-35
Encyklopedia Wydawnictwo Naukowe PWN