5 typów kocich charakterów. Fińscy naukowcy przyjrzeli się psychologii kotów
Biolodzy wyróżnili 5 typów kocich charakterów. Które rasy kotów są najbardziej strachliwe?
- Archiwum National-Geographic.pl
W tym artykule:
Badacze z Uniwersytetu w Helsinkach pod kierunkiem prof. Hannesa Lohiego opracowali nowy kwestionariusz do badania kocich charakterów. Składa się aż z 138 pytań.
Najbrzydsze koty – TOP 10 zaskakujących ras kotów
Najbrzydsze koty mają tyle samo przeciwników, co zwolenników. Złośliwi twierdzą, że ich faktyczne piękno musi kryć się pod wyjątkowo szpetną powłoką. Ci, którym dziwne rasy sympatycz...
– W porównaniu z psimi kocie charaktery są mniej zbadane. Stąd potrzeba identyfikacji problemów związanych z ich osobowościami – tłumaczą naukowcy.
Naukowcy przepytali właścicieli ponad 4300 kotów 26 różnych ras. Statystyczna analiza danych pozyskanych z ankiet wykazała, że istnieje 5 typów kocich charakterów, a dokładniej kocich osobowości. Należą do nich:
- aktywność (lub skłonność do zabawy),
- lękliwość,
- agresywność wobec ludzi,
- skłonność do socjalizacji z ludźmi,
- skłonność do socjalizacji z innymi kotami.
Badacze wyróżnili też problemy z kuwetą (załatwianie potrzeb poza nią lub brak precyzji w korzystaniu z niej) i nadmierną pielęgnację. Nie są to jednak cechy, lecz konkretne zachowania.
– Kwestie kuwety i pielęgnacji nie są w zasadzie cechami osobowości. Mogą jednak zdradzać podatność kota na stres – wyjaśnia doktorantka biologii Salla Mikola. I dodaje, że choć wcześniejsze badania różnią się co do liczby cech kocich charakterów, aktywność, lękliwość i agresywność to te cechy kociej osobowości, które w badaniach występują najczęściej.
Rasy kotów różnią się osobowością
Analiza wskazała, że niektóre cechy kociej osobowości występują częściej u niektórych ras.
– Najbardziej lękliwe są koty rosyjskie niebieskie, najmniej zaś abisyńskie. Bengalskie są najbardziej skore do zabawy, perskie i egzotyczne (to skrzyżowanie amerykańskich kotów krótkowłosych z perskimi) najmniej aktywne – mówi prof. Hannes Lohi.
Dodaje, że nadmierna pielęgnacja charakteryzuje koty syjamskie i balijskie. Największą agresję wobec ludzi i najmniejszą skłonność do socjalizacji z innymi kotami przejawiają natomiast koty rasy turecki van. To stosunkowo mało znana rasa, której ciekawą cechą jest to, że lubi pływać. Tureckie vany uznawane są za bardzo inteligentne. Charakteryzuje je piękne białe umaszczenie i puszysty ogon. Mają stosunkowo cichy głos, choć mimo chodzenia własnymi ścieżkami, da się z kotami tej rasy znaleźć wspólny język. Trudno mu będzie jednak zaakceptować inne koty w domu.
Fińscy biolodzy chcą dokładniej zbadać różnice między rasami. Będą też analizować różnice kocich charakterów z uwzględnieniem wieku, płci i środowiska, w którym żyją zwierzęta.
Największe koty domowe - TOP 7 wśród ras domowych
Największe koty domowe bardziej niż potulnego mruczka przypominają dzikie zwierzęta, żyjące w egzotycznych zakątkach globu. Nie oznacza to jednak, że duże kociaki nie nadają się na towar...
Jak się bada kocie charaktery
Badacze odkrywają też tajniki swojej pracy. Mówią, że ankiety, które wypełniają właściciele kotów, pozwalają wyróżnić pewne cechy, których nie da się zbadać eksperymentalnie. Koty inaczej zachowują się w laboratorium czy podczas obserwacji przez badaczy w domach. Inaczej zaś gdy są u siebie, nie niepokojone, na co dzień. Dlatego to ankiety pozwalają wykryć tendencje w ich zachowaniach, czyli właśnie kocie charaktery.
Właścicieli kotów proszono o wypełnienie ankiety dwa razy w ciągu trzech miesięcy lub o wypełnienie drugiego kwestionariusza przez innego domownika. Badacze dysponowali więc dwoma ankietami dotyczącymi każdego z ponad 4300 kotów, co zwiększało poprawność wyników.
– Nasze badanie jest jednym z największych do tej pory i stanowi doskonały materiał do dalszych badań. Rzetelność ankiet w poprzednich badaniach tego rodzaju nie była weryfikowana. Nie były one też tak rozległe jak nasze – tłumaczy prof. Hannes Lohi. I dodaje, że tak duże badania pozwolą też przeanalizować, jaki na kocie osobowości wpływają czynniki genetyczne i środowiskowe.
Źródło: University of Helsinki