Krokodyle zadomowiły się w toksycznej rzece w Kostaryce. Ścieki najwyraźniej im nie przeszkadzają

W tym artykule:

1. Brudna rzeka Tárcoles
2. Krokodyl amerykański to żywa skamieniałość
3. Krokodyle w ściekach to atrakcja turystyczna

Rzeka Tárcoles wypływa z południowych zboczy Kordyliery Środkowej. Najpierw płynie na zachód, później skręca na południe i przecina Park Narodowy Carara. Uchodzi do Zatoki Nicoya, a jej wody wpadają do Oceanu Spokojnego.

Tárcoles ma tylko 111 km długości, jednak jej dorzecze obejmuje ponad 2 tys. km kw. To ponad 4 proc. całego terytorium Kostaryki. Na tym terenie żyje m.in. 50 gatunków ptaków i innych zwierząt, w tym krokodyli amerykańskich (Crocodylus acutus).

Te ostatnie są szczególnie interesujące dla naukowców. Okazuje się bowiem, że nie przeszkadza im gigantyczne zanieczyszczenie rzeki. Tárcoles uważana jest za najbrudniejszą rzekę nie tylko w Kostaryce, ale całej Ameryce Środkowej.

Brudna rzeka Tárcoles

Do Tárcoles spływają przede wszystkim ścieki komunalne i przemysłowe z San Jose, stolicy Kostaryki. Jak podaje AIDA, organizacja zajmująca się ochroną środowiska w Ameryce Środkowej i Południowej, absolutna większość z nich nigdy nie przeszła procesu oczyszczania.

Czy to największy krokodyl na świecie? „Szef rzeki” miał 7 metrów długości

Największy krokodyl na świecie w historii wyginął. Co wiadomo o przodkach krokodyli? Media zelektryzowała wiadomość o odkryciu okazów największego gatunku zamieszkującego Australię.

Efekt? – W wodach Tárcoles można znaleźć metale ciężkie, azotany, azotyny oraz wiele ludzkich zanieczyszczeń – mówi Ivan Sandoval, biolog z Narodowego Uniwersytetu Kostaryki.

Mimo to w rzece żyje nawet 2 tys. krokodyli amerykańskich . – To jest wyjątkowo zanieczyszczony teren. A jednak w jakiś sposób nie wpłynęło to negatywnie na populację tych zwierząt – mówi naukowiec. Krokodyle amerykańskie mają status narażonych na wyginięcie.

Krokodyl amerykański to żywa skamieniałość

Krokodyle amerykańskie to potężne zwierzęta: mają 4 metry długości i ważą kilkaset kilogramów. Występują od Florydy po północną część Ameryki Południowej. Spotkanie z nimi może być niebezpieczne dla człowieka. W kilku krajach odnotowano, że zwierzęta te zaatakowały ludzi.

Jednak nie są uważane za najgroźniejsze z krokodyli. Znacznie od nich niebezpieczniejsze są krokodyle różańcowe (Crocodylus porosus), występujące w Ameryce południowo-wschodniej i w północnej Australii.

Jak ocenili naukowcy z Kostaryki, populacja krokodyli amerykańskiej w Tárcoles jest „zdrowa i ogromna”. Zwierzęta nie miały problemu z ponad 150 rodzajami bakterii, które Sandoval odkrył w wodach Tárcoles. Biolog określił ten gatunek krokodyli jako „żywą skamieniałość”. – Zwierzęta te nie zmieniły się przez miliony lat i są perfekcyjnie „zaprojektowane” przez naturę – mówi badacz.

Krokodyle w ściekach to atrakcja turystyczna

Krokodylom nie jest więc straszna trująca rzeka. Nie oznacza to jednak, że można uznać te wielkie gady za bezpieczne. Ich widok jest jedną z atrakcji turystycznych, przyciągających ludzi do Tárcoles. Wśród turystów popularne są np. wycieczki łodziami, w czasie których można oglądać te ogromne zwierzęta.

Krokodyle są większe i bardziej niebezpieczne od aligatorów. Czym się różnią i skąd się wzięły na Florydzie?

Naukowcy twierdzą, że krokodyle nilowe są dużo bardziej niebezpieczne niż amerykańskie krokodyle i aligatory. A od 2000 roku już cztery osobniki zostały znalezione na Florydzie.

Niestety, ludzie w czasie takich wycieczek karmią krokodyle – mimo, że jest to zakazane. Może to sprawić, że zwierzęta przyzwyczają się do widoku i bliskości turystów.

Ponad połowa terytorium Kostaryki pokryta jest lasem. Kraj jest tak cenny przyrodniczo, że aż jedna trzecia jego powierzchni podlega różnym formom ochrony przyrody. Parki narodowe i rezerwaty mają chronić 500 tys. gatunków żywych organizmów, żyjących na terytorium Kostaryki (czyli 4 proc. wszystkich na świecie). To tak dużo, że Kostaryka uważa jest za najbardziej bioróżnorodne państwo na planecie. Tym istotniejsze jest więc, by tamtejsza przyroda była jak najlepiej chroniona.

Źródła: ScienceAlert, AIDA.

Nasz ekspert

Magdalena Salik

Dziennikarka naukowa i pisarka, przez wiele lat sekretarz redakcji i zastępczyni redaktora naczelnego magazynu „Focus". Wcześniej redaktorka działu naukowego „Dziennika. Polska, Europa, Świat”. Pasjami czyta i pisze, miłośniczka literatury popularnonaukowej i komputerowych gier RPG. Więcej: magdalenasalik.wordpress.com