Jak długo Himalaje będą miały swojego Ducha?

Niczym górski duch

Irbisy mieszkają m.in. w Himalajach. Nie przejmując się granicami państw polują na terenach Indii, Bhutanu, Nepalu i Chin. Ten majestatyczny drapieżnik doskonale przystosował się do surowych, wysokogórskich warunków. Dzięki wyjątkowym, unikalnym dla każdego osobnika wzorom na futrze doskonale wtapiają się w skalisty krajobraz. Kamuflaż pomaga im stać się praktycznie niewidocznymi. W związku z tym irbisy uchodzą za jedne z najbardziej tajemniczych drapieżników Azji i nazywane są Duchami Gór.

Enigmatyczność i podobieństwo do ducha wynikają również z ich ograniczonej populacji. W Azji, na terenie dziewięciokrotnie większym od Polski, zostało obecnie mniej niż 4 000 panter śnieżnych. Oznacza to, że gatunek ten jest narażony na wyginięcie.

Fot. Muhammad Osama / WWF

Zagrożenia

Irbisy polują na dzikie owce, koziorożce, a także mniejsze ssaki i ptaki. Ich terenem łowieckim są często skaliste, niezalesione partie gór. Obszary te kurczą się ze względu na ekspansję człowieka i zakładanie przez niego pastwisk. To z kolei prowadzi do ograniczenia naturalnego pożywienia tych dzikich kotów. Wygłodniałe pantery zmuszone są do wkroczenia na teren człowieka i polowania na zwierzęta domowe. Pasterze, nie znając innych sposobów ochrony swych stad przed drapieżnikami, zabijają irbisy.

Fot. WWF

Polowanie na pantery śnieżne jest oficjalnie zakazane. Nie powstrzymuje to jednak kłusowników przed zakładaniem pułapek. Irbisy są dla myśliwych cenną zdobyczą. Zwierzęta te zabijane są nie tylko ze względu na piękne, puszyste futro. Na czarnym rynku znaleźć można tez pazury, kości i mięso panter, które w tradycyjnej medycynie chińskiej uznawane są za lekarstwa i afrodyzjaki.

Fot. WWF

Populacja irbisów śnieżnych maleje również ze względu na potrzaski zakładane na inne zwierzęta np. na bobaki. Pułapki te są przyczyną ciężkich okaleczeń, które uniemożliwiają irbisom późniejsze swobodne polowanie, doprowadzając zwierzę do powolnej śmierci z głodu.

Fot. WWF

Człowiek – to on okazuje się być największym zagrożeniem tych majestatycznych kotów. Co ciekawe, do tej pory nie zarejestrowano żadnego przypadku ataku irbisa na człowieka.

Fot. Muhammad Osama / WWF

Zaprzyjaźnijmy się z irbisami

Ochrona tego gatunku jest wyjątkowo trudna. Aby zapobiec wyginięciu panter śnieżnych, należy położyć nacisk na edukację pasterzy i ich rodzin, mającą na celu ograniczenie konfliktu człowieka z tym wyjątkowym zwierzęciem. Istotne jest również usunięcie pułapek i stały monitoring irbisów. Kluczem do sukcesu jest jednak przede wszystkim zwiększenie świadomości lokalnych mieszkańców w zakresie życia i zwyczajów tego zwierzęcia oraz zbudowanie społecznego zaangażowania w jego ochronę.

Mieszkańcy terenów sąsiadujących z siedliskami Duchów Gór powinni przestać traktować swojego czworonożnego sąsiada jak wroga i zobaczyć w nim przyjaciela i powód do lokalnej dumy.

Źródło: WWF

1 z 1

Irbis Śnieżny