Żarłacz tygrysi jest mniej znany od swojego kuzyna. Ale sieje nie mniejszy postrach

W tym artykule:

1. Gdzie żyje i co je żarłacz tygrysi?
2. Dieta żarłacza tygrysiego
3. Żarłacz tygrysi budzi strach. Tak pomaga ekosystemom
4. Dlaczego ludzie boją się rekinów?
5. Ciekawostki o żarłaczu tygrysim

Żarłacz tygrysi, znany również pod naukową nazwą Galeocerdo cuvier, to jeden z najbardziej fascynujących i imponujących drapieżników morskich. Ten gatunek rekina, choć mniej popularny niż jego sławniejszy krewniak żarłacz biały, budzi ogromne zainteresowanie zarówno wśród badaczy, jak i miłośników morskiej fauny. Jedną z najbardziej imponujących cech żarłacza tygrysiego jest jego rozmiar. Dorosłe osobniki mogą osiągać długość nawet do 5 lub 6 metrów, a niektóre wyjątkowo duże okazy przekraczają 7 metrów.

Gdzie żyje i co je żarłacz tygrysi?

Żarłacz tygrysi występuje głównie w ciepłych wodach tropikalnych i subtropikalnych. Jego siedliska obejmują szerokie obszary oceanu, szczególnie wzdłuż kontynentów i wokół wysp. Można go znaleźć w następujących regionach:

• Oceany Atlantycki i Indyjski;
• Oceany Spokojny;
• wody przybrzeżne Ameryki Północnej i Południowej;
• wody wokół Australii;
• akweny wokół wysp Pacyfiku, takich jak Hawaje;
• morza wokół Afryki.

Żarłacz tygrysi nie jest typowym mieszkańcem wód europejskich. Morze Śródziemne i północne obszary Atlantyku są bowiem zbyt chłodne dla tego gatunku. Dlatego na akwenach Europy nie spotyka się naturalnie żarłacza tygrysiego.

Dieta żarłacza tygrysiego

Żarłacze tygrysie są oportunistycznymi drapieżnikami. To oznacza, że nie są szczególnie wybredne. Ich dieta obejmuje ryby, foki, żółwie morskie, ptaki, delfiny, mątwy, a nawet inne rekiny. Są również znane z tego, że pożerają śmieci, takie jak puszki, opony czy inne odpady.

Żarłacz tygrysi budzi strach. Tak pomaga ekosystemom

Żarłaczom tygrysim, podobnie jak wielu innym gatunkom rekinów, zagrażają nadmierne połowy i utrata siedlisk. Są objęte różnymi programami mającymi na celu ich zachowanie i ochronę ekosystemów morskich. Żarłacz tygrysi jako drapieżnik znajduje się na szczycie łańcucha pokarmowego. Rekiny te odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu równowagi w ekosystemach oceanów, ograniczając populacje niektórych innych zwierząt, np. żółwi morskich. W tej roli są niezbędne dla zdrowia ekosystemów traw morskich, które zamieszkuje wiele różnych gatunków.

W odległym zakątku zachodniego wybrzeża Australii, w miejscu zwanym Zatoką Rekina, zespół badawczy pod kierownictwem Mike’a Heithausa z Międzynarodowego Uniwersytetu Florydy udokumentował, w jaki sposób żarłacze tygrysie zapobiegają nadmiernemu wyjadaniu przez żółwie i krowy morskie traw morskich, które stanowią podstawę tamtejszego ekosystemu. Naukowcy odkryli, że nie chodzi tu tylko o zjadanie zwierząt. Sama obecność rekinów zmienia zachowanie żółwi i diugoni. Drapieżniki wytwarzają „krajobraz strachu”, który zmusza trawożerców do bardziej rozważnego jedzenia, by zmniejszyć ryzyko bycia zjedzonym.

Oznacza to, że ochrona zwierząt takich jak żółwie morskie bez jednoczesnej ochrony drapieżników, które zapanują nad ich populacją, może doprowadzić do niszczenia ekosystemów oceanów. – Wygląda na to, że w miejscach, gdzie populacje rekinów zmniejszyły się, a populacje żółwi chroniono – jak na Bermudach – nastąpiły straty jeśli chodzi o trawy morskie – mówi Heithaus.

Przez wzgląd na zmiany klimatu rola żarłaczy tygrysich w ekosystemach oceanów prawdopodobnie stanie się jeszcze większa. Jeśli temperatura Ziemi i jej oceanów nie przestanie wzrastać, niektóre gatunki na tym zyskają, a inne stracą. Rekiny tygrysie zapewne znajdą się wśród zwycięzców. Uwielbiają bowiem ciepłe wody, mogą jeść prawie wszystko i rodzą liczne potomstwo. Wiele innych gatunków rekinów ma małe mioty, przez co są bardziej narażone na przełowienie. Wszystko to sprawia, że żarłacz tygrysi to jeden z najbardziej niezłomnych gatunków rekinów.

Dlaczego ludzie boją się rekinów?

Żarłacz tygrysi ma masywną sylwetkę, ostre zęby i charakterystyczne pionowe paski na ciele. Jego wygląd może wzbudzać strach. Jest znany z tego, że ma bardzo zróżnicowaną dietę i jest jednym z niewielu gatunków rekinów, które mogą zapolować ludzi. Żarłacze tygrysie są odpowiedzialne za znaczną liczbę ataków na przedstawicieli naszego gatunku, co wzmacnia ich reputację jako niebezpiecznych drapieżników. Strach przed rekinami, w szczególności żarłaczem tygrysim, jest pogłębiany przez wpływ kulturowy masowej, zwłaszcza thriller „Szczęki”.

Film Stevena Spielberga z 1975 roku przedstawia żarłacza białego jako krwiożerczego zabójcę polującego na ludzi. Mimo że nie dotyczy bezpośrednio żarłacza tygrysiego, wpłynął na postrzeganie wszystkich rekinów jako niebezpiecznych. Ludzie dostali paranoi na ich punkcie. W latach 70. i 80. zawody w polowaniu na rekiny wyrastały na wschodnim wybrzeżu USA jak grzyby po deszczu. Floryda zabroniła zabijania żarłaczy tygrysich w swoich wodach dopiero w 2012 r.

Strach przed rekinami, choć zrozumiały z biologicznego i kulturowego punktu widzenia, jest często nieproporcjonalny do rzeczywistego zagrożenia. Fakty pokazują, że ryzyko ataku rekina jest bardzo niskie, a rekiny pełnią ważne funkcje ekologiczne.

Rekin wielkogębowy ma w paszczy 50 rzędów zębów. Ten gatunek wciąż skrywa wiele tajemnic

Rekin wielkogębowy jest jednym z najsłabiej poznanych przedstawicieli swojej rodziny. O odkryciu tego gatunku zadecydował przypadek, a nieuchwytna ryba do dziś skrywa wiele tajemnic przed nauko...

Ciekawostki o żarłaczu tygrysim

1. Młode żarłacze tygrysie mają charakterystyczne ciemne paski na ciele, które z wiekiem zanikają. Paski przypominają ubarwienie tygrysa, stąd nazwa tego gatunku.
2. Żarłacze tygrysie mogą osiągać długość do 5 metrów i wagę do 900 kg, co czyni je jednymi z największych rekinów na świecie.
3. Samice żarłaczy tygrysich są żyworodne i rodzą od 10 do 80 młodych na raz po ciąży trwającej 15–16 miesięcy.
4. Żarłacze tygrysie mają wyjątkowo mocne, piłkowate zęby, które pozwalają im przegryzać twarde skorupy żółwi i innych zwierząt.
5. Są to rekiny migrujące, które przemieszczają się na duże odległości w poszukiwaniu pożywienia i odpowiednich warunków do życia.