Pierwsze lasy na świecie wyglądały inaczej, niż zakładali naukowcy

W tym artykule:

1. Pierwotne lasy – co o nich wiemy?
2. Siła korzeni i fotosyntezy

Jak wyglądały pierwsze lasy na świecie? Odpowiedź na to pytanie kryje licząca 385 milionów lat sieć skamieniałych korzeni drzew. Na jej podstawie naukowcy zrekonstruowali pierwotny system leśny w miasteczku Cairo na północy stanu Nowy Jork. Szczególną uwagę poświęcili trzem roślinom.

Jedno z najczęściej fotografowanych drzew w Polsce runęło. "Bardzo smutny obrazek"

Drzewo od dłuższego czasu było obumarłe. Silne wiatry i podmokły teren wokół ostatecznie doprowadziły do jego runięcia.

Pierwotne lasy – co o nich wiemy?

Oczywiście miliony lat temu leśna roślinność w niczym nie przypominała obecnej. Pierwsze na świecie drzewa, znane też jako kladoksylopsydy, przypominały długie na około 10 metrów łodygi selera. Inne wyglądały jak współczesne sosny, tyle że z liśćmi podobnymi do paproci. Naukowcy wyróżnili też pierwotne palmy z bulwiastym pniem i gałęziami układającymi się w baldachim.

Badane drzewa (Eospermatopteris) nie rosły gęsto – naukowcy sugerują, że były rozproszone. Wszystkie miały też dość płytkie i ubogie systemy korzenne, co wskazuje na to, że najprawdopodobniej nie radziły sobie najlepiej w okresach suszy. Te były akurat dość częste na północy dzisiejszego stanu Nowy Jork.

Wcześniej naukowcy znaleźli dowody na istnienie drzew Eospermatopteris wyłącznie w mokrych, nizinnych warunkach – również na terenie dzisiejszego stanu Nowy Jork. Mowa o bagnach Gilboa, będących o około 2-3 miliony lat młodszych niż odkrycie w miasteczku Cairo.

Mimo niekorzystnych warunków pierwotne drzewa-paprocie kwitły w tym miejscu przez ponad 16 tys. lat. Ich korzenie przystosowały się do półpustynnych warunków i występowania krótkotrwałych powodzi.

Bukowe lasy Bieszczad wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Przyrodniczego UNESCO

Na myśl o Bieszczadach nie wszyscy myślą o bukach. To właśnie te drzewa trafiły na listę UNESCO.

Siła korzeni i fotosyntezy

Inne rośliny w okolicy były zdecydowanie lepiej przygotowane na susze. Na stanowisku badawczym w miasteczku Cairo naukowcy znaleźli również systemy korzeniowe drzew z rodzaju Archaeopteris. Te, w porównaniu do Eospermatopteris miały liście zdolne do fotosyntezy oraz znacznie dłuższe korzenie, sięgające pod ziemią od 7 do 11 metrów. Dzięki tym cechom pierwotne drzewa z czasem zaczęły występować nie tylko na terenach podmokłych, ale również na suchych obszarach, gdzie poziom wód gruntowych nie jest stały.

Odkrycie naukowców sugeruje jednak, że nawet prymitywne Eospermatopteris potrafiły żyć w suchych warunkach.

– Pierwsze drzewa mogły kolonizować różne środowiska i nie ograniczały się tylko do wilgotnych – podsumowuje Khudadad, ekolog ewolucyjny z Binghamton University w Nowym Jorku.

Źródło: PLOS One