Pierwsze lasy na świecie wyglądały inaczej, niż zakładali naukowcy
Drzewa lubiące suszę? A może jednak tereny podmokłe? Najnowsze odkrycie naukowców rzuca nowe światło na to, jak kształtowały się pierwotne lasy.
W tym artykule:
Jak wyglądały pierwsze lasy na świecie? Odpowiedź na to pytanie kryje licząca 385 milionów lat sieć skamieniałych korzeni drzew. Na jej podstawie naukowcy zrekonstruowali pierwotny system leśny w miasteczku Cairo na północy stanu Nowy Jork. Szczególną uwagę poświęcili trzem roślinom.
Jedno z najczęściej fotografowanych drzew w Polsce runęło. "Bardzo smutny obrazek"
Drzewo od dłuższego czasu było obumarłe. Silne wiatry i podmokły teren wokół ostatecznie doprowadziły do jego runięcia.
Pierwotne lasy – co o nich wiemy?
Oczywiście miliony lat temu leśna roślinność w niczym nie przypominała obecnej. Pierwsze na świecie drzewa, znane też jako kladoksylopsydy, przypominały długie na około 10 metrów łodygi selera. Inne wyglądały jak współczesne sosny, tyle że z liśćmi podobnymi do paproci. Naukowcy wyróżnili też pierwotne palmy z bulwiastym pniem i gałęziami układającymi się w baldachim.
Badane drzewa (Eospermatopteris) nie rosły gęsto – naukowcy sugerują, że były rozproszone. Wszystkie miały też dość płytkie i ubogie systemy korzenne, co wskazuje na to, że najprawdopodobniej nie radziły sobie najlepiej w okresach suszy. Te były akurat dość częste na północy dzisiejszego stanu Nowy Jork.
Wcześniej naukowcy znaleźli dowody na istnienie drzew Eospermatopteris wyłącznie w mokrych, nizinnych warunkach – również na terenie dzisiejszego stanu Nowy Jork. Mowa o bagnach Gilboa, będących o około 2-3 miliony lat młodszych niż odkrycie w miasteczku Cairo.
Mimo niekorzystnych warunków pierwotne drzewa-paprocie kwitły w tym miejscu przez ponad 16 tys. lat. Ich korzenie przystosowały się do półpustynnych warunków i występowania krótkotrwałych powodzi.
Bukowe lasy Bieszczad wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Przyrodniczego UNESCO
Na myśl o Bieszczadach nie wszyscy myślą o bukach. To właśnie te drzewa trafiły na listę UNESCO.
Siła korzeni i fotosyntezy
Inne rośliny w okolicy były zdecydowanie lepiej przygotowane na susze. Na stanowisku badawczym w miasteczku Cairo naukowcy znaleźli również systemy korzeniowe drzew z rodzaju Archaeopteris. Te, w porównaniu do Eospermatopteris miały liście zdolne do fotosyntezy oraz znacznie dłuższe korzenie, sięgające pod ziemią od 7 do 11 metrów. Dzięki tym cechom pierwotne drzewa z czasem zaczęły występować nie tylko na terenach podmokłych, ale również na suchych obszarach, gdzie poziom wód gruntowych nie jest stały.
Odkrycie naukowców sugeruje jednak, że nawet prymitywne Eospermatopteris potrafiły żyć w suchych warunkach.
– Pierwsze drzewa mogły kolonizować różne środowiska i nie ograniczały się tylko do wilgotnych – podsumowuje Khudadad, ekolog ewolucyjny z Binghamton University w Nowym Jorku.
Źródło: PLOS One