Polskie rasy psów. Czy znasz ich nazwy?

W tym artykule:

1. Owczarek podhalański
2. Chart polski
3. Ogar polski
4. Gończy polski
5. Polski owczarek nizinny

Polskie rasy psów były tworzone z myślą o potrzebach mieszkańców naszych ziem. Były to łowiectwo, pasterstwo i towarzystwo, głównie dla królów i arystokracji. Dlatego ich cechami charakterystycznymi są fenomenalne zdolności myśliwskie oraz stróżujące i pasterskie. Wszystkie powstały na terenie Polski w różnych okresach i to tutaj cieszą się największą popularnością. A oto pięć ras polskich psów i ich fenomenalne umiejętności.

Owczarek podhalański

Owczarek podhalański robi ogromne wrażenie. To czujny opiekun stada, którego będzie bronił do upadłego, ryzykując nawet życiem. Ma mądre spojrzenie i urzekająco długie białe futro, które chroni go przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi w górach. Imponuje również rozmiarami. Samiec może ważyć do 60 kg i mieć 70 cm wysokości.

Charakteryzuje go piękna masywna, atletyczna, ale proporcjonalna budowa ciała, potężne łapy i kształtna głowa. Nic więc dziwnego, że owczarki stały się symbolem i dumą Podhala. To także jedna z najbardziej inteligentnych i rozpoznawalnych ras polskich psów. Od zawsze związane były z górami, gdzie czują się najlepiej.

Prawdopodobnie ich przodkiem był mastiff tybetański, potężny i silny pies o bogatym owłosieniu. Podhalany zaliczane są do dużych i silnych psów pasterskich oraz obronnych. Doskonale sprawdzają się w roli stróża owiec.Jednak ich głównym zadaniem zawsze była obrona stada przed drapieżnikami.

Owczarki są zrównoważone, pewne siebie, opiekuńcze i odważne. Jednak ze względu na pracę, którą wykonują, są też niezależne i samodzielnie myślące. Uczą się chętnie i szybko.

Ta rasa potrzebuje dużo przestrzeni, żeby się wybiegać, dlatego raczej nie nadaje się do mieszkania w bloku. Ważne, żeby w trakcie szkolenia owczarki miały szansę socjalizować się z innymi rasami psów, dzięki czemu nie będą reagowały na nie agresywnie. Ci wspaniali i wierni towarzysze naszego życia są też wielkimi pieszczochami. Żyją średnio około 12 lat.

Psy rozumieją średnio 89 słów. Które rasy są najmądrzejsze?

Te psy reagują na więcej słów i wyrażeń niż inne. Dlaczego?

Chart polski

Wygląda jak psi arystokrata. A zawdzięcza to niezwykle atletycznej, sportowej sylwetce. Ma szeroką i głęboką klatkę piersiową, długie szczupłe nogi oraz małą, szlachetną, szczupłą głowę. Są silne, zwinne i wysokie. To największa rasa spośród wszystkich chartów krótkowłosych. I jednocześnie najwyższa z polskich ras psów.

Samce mają do 80 cm wysokości, a ich waga dochodzi do 45 kg. Dawniej były dumą szlachty i często występowały w scenach polowań na obrazach takich artystów, jak chociażby Juliusz Kossak. Charty są temperamentnymi psami o silnym charakterze, dlatego nie jest to rasa odpowiednia dla każdego.

Wywodzą się prawdopodobnie od charta perskiego, który przybył na nasze tereny wraz z plemionami scytyjskimi wykorzystującymi je do polowań. Najstarsze wzmianki o chartach polskich pochodzą z XII wieku. Od samego początku były one psami myśliwskimi o silnym instynkcie łowieckim. Obecnie polowania z chartami są w Polsce zabronione, a same psy wykorzystywane są do towarzystwa i jako psy wystawowe.

Charty polskie mają krótkie, twarde włosy o różnych barwach. Jeżeli nie są socjalizowane od szczenięcia, mogą źle reagować na inne domowe zwierzęta i traktować je jak potencjalną zdobycz. Ta arystokratyczna rasa, choć chętnie się uczy i ceni towarzystwo ludzi, potrzebuje spokoju, więc nie sprawdzi się w gwarnym domu. Za to będzie idealnym towarzyszem osób aktywnych. Uwielbia biegać, bo sam jest urodzonym sportowcem. Żyje do 12 lat.

Ogar polski

Są psami myśliwskimi o łagodnym usposobieniu, dlatego doskonale sprawdzają się jako psy rodzinne. Przywiązują się do właścicieli i uwielbiają pieszczoty. A co najważniejsze, mają ogromną cierpliwość do dzieci. Nie wykazują też agresji wobec innych zwierząt domowych.

Ogary zaliczane są do psów gończych, które były znane już w starożytnym Egipcie. Do Europy dotarły najprawdopodobniej w XI wieku wraz z krzyżowcami. Pochodzenie ogarów polskich nie jest do końca jasne, najprawdopodobniej wywodzą się od psów świętego Huberta, które skrzyżowano z gończymi wschodnioeuropejskimi. Dawniej posiadanie psów tej rasy zarezerwowane było wyłącznie dla królów i arystokracji. A dobrze wyszkolony pies potrafił kosztować nawet kilka wsi.

Ta rasa sprawdzi się w niewielkim mieszkaniu, jednak pod warunkiem, że pozwoli jej się wybiegać. Jak każdy pies myśliwski ogar ma doskonały węch, a co za tym idzie – orientację w terenie. Dzięki temu wykorzystywane są też jako psy lawinowe i szukające osób pod gruzami.

Ogary są rasą odporną na choroby i ból. To psy średniej wielkości, osiągające do 65 cm w kłębie (samce) i 32 kg wagi. Mają maść od żółtej do rdzawo-cynamonowej, podpalanej, średniej długości, z gęstym podszerstkiem. Żyją do 14 lat.

Gończy polski

To energiczny i radosny pies, który był ulubieńcem króla Jana III Sobieskiego oraz Henryka Sienkiewicza. Ma bardzo melodyjny głos, nazywany „graniem”, który u suk osiąga nawet wyższe tony. Jak wszystkie psy myśliwskie, cechuje go fenomenalny węch i silny instynkt łowiecki. Gończe są też bardzo odważne i inteligentne, dlatego były wykorzystywane przez królów i arystokrację do polowań.

Gończe polskie są uparte i temperamentne, a co za tym idzie, wymagają bardziej doświadczonych opiekunów i odpowiedniego szkolenia. Uwielbiają się bawić i nie znoszą nudy. Tak jak inne gończe, rasa wywodzi się od psów św. Huberta.

Żyją w świecie zapachów, dlatego mogą za nimi podążać podczas spacerów, nie słuchając komend. A że uwielbiają biegać, będą idealnymi partnerami dla biegaczy, a nawet triatlonistów, bo świetnie się też czują w wodzie.

Gończe są zwinne i mają elegancką sylwetkę. To psy średniej wielkości o czarnym podpalanym, rudym lub czekoladowym kolorze i długich zwisających uszach. Dorastają do 60 cm wysokości i osiągają do 30 kg wagi. Ta długowieczna rasa może dożyć nawet 15 lat. Sprawdzają się jako psy rodzinne, potrafią być czułe i opiekuńcze oraz lojalne i bardzo przywiązane do właścicieli.

Polski owczarek nizinny

Uroczy, mądry i wrażliwy – tak pokrótce można opisać tę wyjątkową rasę. Jego bujne, kosmate futro i charakterystyczna grzywka oraz energiczny, radosny charakter budzą bardzo pozytywne emocje. To też ciesząca się największą popularnością za granicą polska rasa psów.

Za protoplastę tej rasy uważa się teriery tybetańskie, które dotarły do Europy wraz z Hunami w V wieku. W Polsce prawdopodobnie pojawiły się w XVI wieku i były wykorzystywane przez chłopów do opieki nad stadami.

Te średniej wielkości psy, o krępej budowie. Osiągają 50 cm wysokości i około 20 kg wagi. Mają długą sierść w kolorze czarnym, białym lub łaciatym i orzechowe oczy.

Owczarki nizinne są samodzielne w podejmowaniu decyzji i bardzo pamiętliwe. Świetnie kojarzą dźwięki i zapachy. Rasa ta może być doskonałym kompanem dla dzieci, cierpliwym i opanowanym. Nie wykazuje agresji i lubi zabawy z maluchami. Jednak potrzebuje się wybiegać i wymaga długich spacerów, dlatego powinni o tym pamiętać jego przyszli właściciele.

Nie należą one do psów cichych. Potrafią głośno zasygnalizować pojawienie się w okolicy kogoś obcego. Jednak odwaga nie jest ich najmocniejszą stroną. Do obrony raczej niż bojowość wykorzystują spryt i właśnie dość hałaśliwy głos. Poza tym są ciepłe i kochające w kontaktach z rodziną. Dożywają 14 lat.

Nasz ekspert

Agnieszka Franus

Agnieszka Franus – zastępczyni redaktora naczelnego magazynów National Geographic, National Geographic Traveler, redaktor naczelna Kaleidoscope. Z wykształcenia geolog. Jej pasje to historia, fotografia i podróże. Najlepiej wypoczywa wędrując po górach, a w wolnych chwilach lubi gotować dla przyjaciół.