„Rozwody” pingwinów mają poważne konsekwencje. Na szali – przetrwanie kolonii

Spis treści:

1. Rozwody w koloniach pingwinów
2. Co czipy mówią o pingwinach małych?
3. Tak wygląda „rozwód” pingwinów
4. Wewnętrzne mechanizmy ochronne pingwinów. Niektóre – bezduszne

Wieść gminna głosi, że pingwiny łączą się w pary na całe życie. Ale pingwiny małe nie potwierdzają tego przekonania. Te małe ptaki, występujące w Australii i Nowej Zelandii, rozwodzą się ze swoimi partnerami, jeśli nie są zadowolone z liczby piskląt, które „produkują”.

Rozwody w koloniach pingwinów

Teraz naukowcy odkryli zaskakujący wpływ rozstań pingwinów. Liczba rozwodów wpływa na sukces reprodukcyjny kolonii bardziej niż czynniki takie jak temperatura morza i wysiłki związane z żerowaniem. Ten związek daje naukowcom przydatną wskazówkę do przewidywania przyszłej kondycji kolonii i jej ochrony przed szkodami, ponieważ siedliska pingwinów są w coraz cieplejszej strefie wraz ze zmianami klimatu.

Co czipy mówią o pingwinach małych?

Pingwiny małe (Eudyptula minor) są najmniejszym gatunkiem pingwinów na świecie, osiągającym średnio zaledwie 30 cm wysokości. Phillip Island, na południowy zachód od Melbourne, jest domem dla około 30 tys. tych małych ptaków. – To największa na świecie kolonia pingwinów małych – mówi Richard Reina, biolog z Monash University i współautor nowego badania opublikowanego w czasopiśmie „Ecology and Evolution”, które rzuca światło na konsekwencje rozwodu pingwinów.

Po całym dniu żerowania na morzu, pingwiny wracają do swoich nor w zboczu wzgórza. Niektóre z kolonii żyją w specjalnych budkach lęgowych i są wyposażone w mikroczipy, podobnie jak kot czy pies. Dzięki temu naukowcy mogą je łatwo zeskanować i zebrać dane na temat każdego z ptaków w budce. – Możesz po prostu przyłożyć czytnik i „blip”, a on powie ci, kto jest w domu – Rory Wilson, ekspert od pingwinów z Uniwersytetu Swansea, który nie był zaangażowany w badanie.

Podczas sezonu lęgowego – od września do lutego – badacze rejestrują, które ptaki są sparowane w budkach lęgowych lub „małżeństwach”, kiedy składają jaja i kiedy pisklęta się z nich wykluwają. Odnotowują też wzrost i przeżywalność piskląt oraz, które pary się rozdzielają lub „rozwodzą”.

Tak wygląda „rozwód” pingwinów

– Chociaż może się to wydawać trochę niesprawiedliwe, pingwin z nieodpowiednim partnerem może pomyśleć: „pójdę i znajdę kogoś innego, a wtedy wszystko będzie lepiej” – mówi Wilson. Rozstania zdarzają się często, gdy pary nie rozmnażają się.

Ta taktyka jest jednak ryzykowna. – Nowy partner może wcale nie być lepszy. Potencjalnie może być gorszy – mówi Richard Reina. Jak wyjaśnia Wilson, znalezienie i nawiązanie więzi z nowym partnerem wymaga sporo czasu i fatygi. Oznacza to, że pingwiny mogą pominąć sezon lęgowy.

Reina i jego koledzy zbadali wskaźniki „rozwodów” pingwinów w ciągu 13 sezonów lęgowych. Średnio około jedna na cztery pary znajdowała nowych partnerów każdego roku. Ale wskaźnik rozwodów w jednym roku mógł być tak niski jak jeden do dwudziestu lub tak wysoki jak jeden do trzech. Ta wysoka zmienność wskaźników rozwodów była „dość nieoczekiwana”.

Złożone życie miłosne tych małych ptaków może mieć nieoczekiwane skutki dla całej kolonii. Lata z wyższym wskaźnikiem rozwodów były silnie skorelowane z niższym sukcesem posiadania piskląt i odwrotnie. Wskaźnik rozwodów był również bardziej wiarygodny w przewidywaniu przyszłego sukcesu lęgowego niż czynniki środowiskowe lub behawioralne, takie jak temperatura powierzchni morza lub nawyki żerowania.

Inne gatunki, w tym pingwiny królewskie (Aptenodytes patagonicus), pingwiny cesarskie (Aptenodytes forsteri) i pingwiny białookie (Pygoscelis adeliae), są również znane z rozwodów. Jednak to, czy ich wskaźniki rozwodów wpływają na kondycję ich kolonii, będzie trzeba dopiero zbadać.

Wewnętrzne mechanizmy ochronne pingwinów. Niektóre – bezduszne

Obecnie populacja na Phillip Island ma się dobrze. – Pingwiny małe doskonale chronią się przed zakłóceniami środowiskowymi, gdyż potrafią dostosować się do tego, gdzie i jak długo żerują – podkreśla Reina

Inną strategią przetrwania jest porzucanie piskląt, gdy brakuje pożywienia. – To rozdzierający serce widok, ponieważ wszystkie te pisklęta w kolonii umierają z głodu – zauważa Reina. Ale to pozornie bezduszne posunięcie chroni dorosłe osobniki, dzięki czemu mogą one ponownie rozmnażać się w przyszłości. – Jeśli dorosły porzuci pisklę, zawsze jest następny rok i kolejny – dodaje biolog.

– Zrozumienie czynników wpływających na rozmnażanie jest niezbędne do oceny ich długoterminowego przetrwania – mówi Diane Colombelli-Négrel, ekolog behawioralny z Flinders University w Australii, która nie brała udziału w badaniu. Eksperci mogliby potencjalnie przewidzieć, jak udane będą nadchodzące sezony lęgowe na podstawie wskaźników rozwodów pingwinów. Jest to szczególnie ważne, ponieważ działalność człowieka nadal wpływa na ocean.

– Cieśnina Bassa, gdzie te pingwiny żerują, ociepla się znacznie szybciej niż średnia globalna – mówi Reina. Naukowcy obawiają się, że pingwiny mogą wytrwać w zmieniającym się środowisko tylko tak długo, zanim osiągnięty zostanie punkt krytyczny. – Najważniejsze jest oczywiście to, że środowisko odgrywa w tym rolę Boga. Jeśli nie ma ryb, to koniec. Można o tym zapomnieć – kończy Wilson.

Źródło: National Geographic

Opracował: Szymon Zdziebłowski