Najwyższy szczyt Gruzji to wymagający wierzchołek. Zdobędą go tylko profesjonaliści

Spis treści:

1. Gdzie znajduje się najwyższy szczyt Gruzji?
2. Charakterystyka najwyższego szczytu Gruzji
3. Historia wejść na Szcharę
4. Południowy filar najwyższego szczytu Gruzji
5. Wycieczka pod najwyższy szczyt Gruzji

Gruzja słynie nie tylko z wybornego wina, wyśmienitej kuchni, różnorodności kulturowej i słynnej na całym świecie gościnności, ale także ze wspaniałych gór. Przez kraj zlokalizowany na europejsko-azjatyckim pograniczu przebiega łańcuch Kaukazu, jedna z największych tamtejszych atrakcji turystycznych. Nic dziwnego. Liczne doliny, przełęcze i szczyty tworzą niesamowity krajobraz. Nie brakuje tam dość łatwych, idealnych na trekking tras, ale z wielu skorzystają tylko doświadczeni wspinacze. do takich należy zaliczyć drogi prowadzące na najwyższy szczyt Gruzji.

Gdzie znajduje się najwyższy szczyt Gruzji?

Szchara wznosi się w regionie Górna Swanetia, na granicy gruzińsko-rosyjskiej. Jest częścią wielkiej ściany skalnej, znanej jako Mur Bezengi. Znajduje się w granicach Kabardyjsko-Bałkarskiego Rezerwatu Przyrody, rozpościerającego się w środkowej części Wielkiego Kaukazu i obejmującego najwyższą część Pasma Głównego. Od Kutaisi, drugiego największego miasta w Gruzji, szczyt jest oddalony o około 90 kilometrów.

Charakterystyka najwyższego szczytu Gruzji

Szchara jest szczytem granicznym oddzielającym Gruzję od Rosji. Trudno powiedzieć, jaka jest dokładna wysokość wierzchołka. Za najbardziej prawdopodobny uznaje się pomiar wykonany przez Petera Schoena, który wykazał wysokość wynoszącą 5193 m n.p.m.

Wiele źródeł wymienia jednak inne wartości: 5198 m n.p.m., 5158 m n.p.m., 5068 m n.p.m., a nawet 5201 m n.p.m. Faktem jest, że rzeczywista wysokość szczytu jest zmienna i zależy od grubości pokrywy śnieżnej. Tak czy inaczej, Szchara jest najwyższym szczytem Gruzji i trzecim wierzchołkiem w łańcuchu Kaukazu.

Skoro Szchara jest pięciotysięcznikiem, dlaczego nie jest zaliczana do Korony Gór Europy? Przecież wznosi się wyżej niż Mont Blanc, najwyższy szczyt Włoch i Francji, Dufourspitze, najwyższy szczyt Szwajcarii. Wynika to z faktu, że nie ma jednomyślności w kwestii lokalizacji wierzchołka. O ile nie podlega dyskusji, że znajduje się w granicach europejskiego kraju, to nie wszystkie środowiska uznają najwyższy szczyt Gruzji za europejską górę.

Historia wejść na Szcharę

Pierwsze udokumentowane wejście na najwyższy szczyt Gruzji miało miejsce w 1888 roku. Dokonał tego Brytyjczyk John Garford Cockin w asyście szwajcarów Christiana Rotha i Ulricha Almera.

Pierwszymi Polakami na wierzchołku Szchary byli Jakub Bujak i Stefan Bernadzikiewicz, którzy zdobyli szczyt 18 sierpnia 1935 roku, podczas wyprawy KWPTT w Kaukaz.

Południowy filar najwyższego szczytu Gruzji

Za jedną z najbardziej wymagających dróg na szczyt uznaje się trasę po stronie gruzińskiej, tzw. południowy filar. W rosyjskiej skali trudności, obejmującej poziomy od 1B do 6B, droga wyznaczona w 1952 roku przez zespół Kheriganiego ma ocenę 5B. Dotarcie na wierzchołek wiąże się z koniecznością pokonania 2200 metrów przewyższenia, a należy wspomnieć, że całkowita deniwelacja szczytu względem doliny Inguri wynosi 3000 metrów.

Istnieje niewiele udokumentowanych powtórzeń tej trasy. Pojedyncze przejścia są datowane na 1952, 1958 i 1974 rok. Współcześnie tego wyczynu dokonali Peter Schoen, Marcus Stadler, a także polski zespół w składzie: Agnieszka Adamczyk, Bruno Józefczyk i Paweł Pieńkowski. Grupa zdobyła wierzchołek 22 sierpnia 2016 roku.

Wycieczka pod najwyższy szczyt Gruzji

Bez względu na obraną drogę, najwyższy szczyt Gruzji jest dostępny wyłącznie dla profesjonalistów. Należy jednak podkreślić, że majestatyczną górę może zobaczyć każdy, kto jest choć trochę zaprawiony w górskich trekkingach.

Trasa z Uszguli pod Szcharę

Wspaniały widok na najwyższy szczyt Gruzji rozpościera się z Uszguli – najwyżej położonej w Europie wsi (2100 m n.p.m.). W miejscowości składającej się z pięciu osad (Chazhashi, Murkmeli, Chvibiani, Zhibiani i Lamajurushi) zachowało się wiele średniowiecznych zabudowań (najstarsze pochodzą z IX stulecia). Malownicza osada jest świetną bazą wypadową, z której można się dostać pod samą górę.

Czerwony szlak pod najwyższy szczyt Gruzji wiedzie w większości utwardzoną drogą, przecinającą płaską dolinę. Nie napotyka się tam żadnych utrudnień technicznych. Ścieżka jest wyznaczona wzdłuż potoku Inguri i nie brakuje tam widocznych oznaczeń, więc właściwie nie da się zgubić drogi.

Punkt początkowy jest wyznaczony na wysokości 2100 m n.p.m. By dostać się pod czoło lodowca, trzeba pokonać 400 m przewyższenia. Niezbyt dużo, zwłaszcza jeżeli weźmie się pod uwagę fakt, że cała trasa mierzy ok. 10 km długości (w jedną stronę). Po drodze mija się lokal gastronomiczny, w którym można zjeść ciepły posiłek i odpocząć. Dalej ścieżka zaczyna robić się nieco bardziej stroma, ale to już ostatni etap wycieczki. Od restauracji do lodowca trzeba pokonać niecałe trzy kilometry.

Nasz autor

Artur Białek

Dziennikarz i redaktor. Wcześniej związany z redakcjami regionalnymi, technologicznymi i motoryzacyjnymi. W „National Geographic” pisze przede wszystkim o historii, kosmosie i przyrodzie, ale nie boi się żadnego tematu. Uwielbia podróżować, zwłaszcza rowerem na dystansach ultra. Zamiast wygodnego łóżka w hotelu, wybiera tarp i hamak. Prywatnie miłośnik literatury.