Reklama

Spis treści:

Reklama
  1. Polacy na Spitsbergenie
  2. 48. Wyprawa Polarna do Polskiej Stacji Polarnej Hornsund na Spitsbergenie
  3. Asystenci naukowi poszukiwani

Szeroko pojęta „daleka północ” od wieków rozpala wyobraźnię podróżników i naukowców. I choć wyjazd w tym kierunku może wydawać się mało realny, w rzeczywistości, aby doświadczyć prawdziwie polarnych warunków, nie trzeba nawet wylatywać poza granice Europy. Koło podbiegunowe północne przechodzi przez Norwegię, Szwecję czy Finlandię. Poszukiwacze polarnej aury najczęściej wybierają się na Spitsbergen, czyli największą norweską wyspę. Jest ona położona w archipelagu Svalbard, na Morzu Arktycznym. To właśnie tam znajduje się Polska Stacja Polarna Hornsund.

Polacy na Spitsbergenie

Na miejscu pracują między innymi naukowcy z Zakładu Badań Polarnych i Morskich Instytutu Geofizyki PAN (Polska Akademia Nauk). Jest to jednostka naukowa zajmująca się badaniami obszarów polarnych oraz morskich. Siedziba zakładu znajduje się w Warszawie, w strukturze Instytutu Geofizyki PAN. Zakład został utworzony w ramach Instytutu Geofizyki PAN, którego początki sięgają 1952 roku. Od wielu lat Polska jest aktywna w badaniach polarnych, zarówno w Arktyce, jak i Antarktyce. Kluczowymi obiektami są zarówno wspomniana Polska Stacja Polarna Hornsund (otwarta w 1957 roku), jak i Polska Stacja Antarktyczna im. H. Arctowskiego, działająca na Wyspie Króla Jerzego od 1977 roku.

Pogoda na wyspie Spitsbergen nie rozpieszcza. Mimo że wraz z globalnym ociepleniem tam również rosną słupki termometrów, zimą termometry mogą wskazywać nawet do minus 20 stopni Celsjusza. To nie zniechęca turystów spragnionych zobaczenia niedźwiedzia polarnego lub przynajmniej jego śladów. Jest jednak sposób, aby odwiedzić największą wyspę Norwegii nie jako turysta.

48. Wyprawa Polarna do Polskiej Stacji Polarnej Hornsund na Spitsbergenie

W Arktyce badania odbywają się przez cały rok, ponieważ Stacja Hornsund działa w trybie całorocznym. Personel techniczny i naukowy wymienia się zazwyczaj raz w roku. Instytut Geofizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie prowadzi obecnie nabór na uczestników 48. Wyprawy Polarnej do Polskiej Stacji Polarnej Hornsund na Spitsbergenie w sezonie 2025/2026. Rekrutacja obejmuje stanowiska w grupach zimujących (całorocznych) oraz letnich.

Stanowiska w grupie zimującej (czerwiec 2025 – lipiec 2026):

  • meteorolog (3 osoby) – preferowane doświadczenie w służbie meteorologicznej IMGW;
  • specjalista ds. monitoringu środowiska / oceanograf-hydrolog – wymagany patent sternika motorowodnego oraz doświadczenie w pływaniu na łodziach typu RIB w warunkach morskich;
  • geofizyk-elektronik – z doświadczeniem w geofizyce i elektronice;
  • informatyk – z umiejętnościami w administracji systemami Linux i Windows, teleinformatyce i łączności satelitarnej;
  • mechanik – odpowiedzialny za obsługę agregatów prądotwórczych i silników wysokoprężnych;
  • konserwator – z umiejętnościami w pracach ogólnobudowlanych oraz obsłudze instalacji sanitarnych, elektrycznych i konstrukcyjnych.

Stanowiska w grupie letniej (czerwiec 2025 – wrzesień/październik 2025):

  • pracownik techniczny (2 osoby) – wymagane umiejętności w elektryce, hydraulice i robotach budowlanych; atutem będą uprawnienia SEP, spawalnicze i obsługi urządzeń mechanicznych;
  • administrator / asystent terenowy – doświadczenie w terenowych pracach górskich, obsłudze turystyki i znajomość języka angielskiego; wskazana wiedza o pomiarach środowiskowych;
  • kucharz i asystent kucharza – doświadczenie w żywieniu zbiorowym, kucharz wyjeżdża w kwietniu 2025 roku.

Rekrutacja trwa do 18 grudnia 2024 roku. Wybrani uczestnicy podpiszą umowy o pracę na czas określony zgodnie z warunkami IGF PAN.

Polska Stacja Polarna
Polska Stacja Polarna na Spitsbergenie, fot. Joanna Perchaluk fot. Joanna Perchaluk

Asystenci naukowi poszukiwani

Na Spitsbergen można również trafić w charakterze asystenta Zakładu Badań Polarnych i Morskich Instytutu Geofizyki PAN. W mediach społecznościowych Polskiej Stacji Arktycznej pojawiły się dwa ogłoszenia dla osób, którym „zimno nie jest straszne i mają w sobie naukowca”.

Pracuj przy fiordach

Od kandydujących na pierwsze stanowisko asystenckie oczekuje się stopnia naukowego magistra w dziedzinie geoinformatyki, informatyki lub pokrewnej oraz znajomości zagadnień z zakresów analizy statystycznej, uczenia maszynowego i programowania. Przy rozpatrywaniu zgłoszeń ważnym aspektem będzie też posiadanie doświadczenia w przetwarzaniu i analizie obrazów (preferencyjnie w teledetekcji satelitarnej), wykorzystaniu narzędzi GIS, a także bardzo dobra znajomość języka angielskiego oraz motywacja do pracy naukowej.

Taki zakres kompetencji kandydujących przyda im się do automatyzacji klasyfikacji powierzchni fiordów Svalbardu pod względem pokrycia lodem morskim z wykorzystaniem danych satelitarnych i uczenia maszynowego. Inne badania w ramach projektu Europejskiej Agencji Kosmicznej obejmują m.in.:

  • wykorzystanie uczenia maszynowego do automatyzacji tworzenia map pokrycia powierzchni fiordów lodem morskim;
  • wykorzystanie modelu do stworzenia map zalodzenia innych fiordów Svalbardu;
  • analizę przestrzenno-czasowa zalodzenia fiordów Svalbardu;
  • asystę w testowaniu zastosowania danych alternatywnych do obrazów SAR (InSAR, optyczne obrazy satelitarne, ukośne zdjęcia poklatkowe) w tworzeniu map zalodzenia fiordów.

Okres zatrudnienia na tym stanowisku został przedłużony na 12 miesięcy (w tym 3 miesiące okresu próbnego) z możliwością przedłużenia o maksymalnie 4 miesiące. Preferowaną datę rozpoczęcia pracy wyznaczono na 1 stycznia 2025 roku.

Badanie morskie z PAN

Osoby poszukiwane na drugie stanowisko asystenckie będą z kolei zaangażowane w badania morskie prowadzone w rejonie Polskiej Stacji Polarnej Hornsund na Spitsbergenie, Bałtyku oraz potencjalnie w innych obszarach. Zakres badań obejmuje między innymi topnienie i rozpad lodowców uchodzących do morza, zmiany parametrów wody morskiej (fizyczne, chemiczne, biologiczne) oraz niszczenie klifów i plaż przez fale. Asystent będzie uczestniczył w pracach terenowych trwających od kilku tygodni do kilku miesięcy rocznie, które obejmują obsługę małych łodzi i pontonów, prowadzenie pomiarów sondami w fiordach lodowcowych, instalację i użytkowanie sprzętu badawczego, takiego jak kamery poklatkowe, drony, automatyczne stacje meteorologiczne czy rejestratory dźwięków. Po powrocie z terenu asystent będzie wspierał przygotowanie danych do udostępnienia w ogólnodostępnych bazach, a także zajmował się opieką nad aparaturą badawczą, w tym jej serwisowaniem.

Kandydaci powinni mieć ukończone studia w zakresie nauk o Ziemi i środowisku, nauk ścisłych i przyrodniczych lub inżynieryjno-technicznych. Dopuszcza się także aplikacje osób kończących studia II stopnia lub w szczególnych przypadkach osób z tytułem inżyniera lub licencjata. Wymagana jest podstawowa wiedza o środowisku morskim, regionach polarnych, zmianach klimatu oraz znajomość angielskiego na poziomie komunikatywnym. Preferowane są osoby posiadające praktyczne umiejętności związane z obsługą łodzi z silnikami zaburtowymi (np. patent sternika motorowodnego) oraz sprawność fizyczną umożliwiającą pracę w trudnych warunkach terenowych. Dodatkowymi atutami będą zainteresowanie urządzeniami pomiarowymi, umiejętności techniczne, nurkowanie, znajomość języków programowania, GIS, analizy danych czy statystyki.

Zatrudnienie planowane jest od 1 stycznia 2025 roku, a osoby zainteresowane rozwojem naukowym mogą podjąć doktorat pod opieką pracowników instytutu. Więcej informacji o stanowiskach oraz formularze rekrutacyjne można znaleźć na oficjalnej stronie internetowej oraz w social mediach Polskiej Stacji Polarnej Hornsund.

Reklama

Źródło: Polska Stacja Polarna Hornsund

Nasz autor

Mateusz Łysiak

Dziennikarz zakręcony na punkcie podróżowania. Pierwsze kroki w mediach stawiał w redakcjach internetowej i papierowej magazynu „Podróże”. Redagował i wydawał m.in. w gazeta.pl i dziendobrytvn.pl. O odległych miejscach (czasem i tych bliższych) lubi pisać nie tylko w kontekście turystycznym, ale też przyrodniczym i społecznym. Marzy o tym, żeby zobaczyć zorzę polarną oraz Machu Picchu. Co poza szlakiem? Kuchnia włoska, reportaże i pływanie.
Reklama
Reklama
Reklama